ارتفاعات کله سنگ

كوه و قله هاي «کله سنگ» به صورت هلالي شكل (جنوبي - شرقي) و به طول تقريبي 800 متر مي باشد كه بلند ترين نقطه آن، نزديك به 3650 متر از سطح دريا ارتفاع دارد.

وضعيت كلي منطقه «کله سنگ»، از جنوب به دره زمينكان و منطقه موسوم به «حياط» - از جنوب غربي به چشمه و گردنه دانه خاني – از غرب به خشكه چال جنوبي (جير خوشكچال) و خشكه چال شمالي (جر خوشكچال) و از شمال غربي به دره و ارتفاعات «رژده» و از سمت شرق به ارتفاعات «مرسنگدوش» روستاي سوهان و از شمال به دره بزرگ «ماله خاني» روستاي دنبليد محصور است.

در انتهاي اغلب قله هاي «کله سنگ» در حدود 20 تا 200 متر فقط به صورت تيغه هاي يك پارچه يا به صورت قطعات بزرگ سنگي بسيار لغزنده مي باشد. كه مشهور ترين آن در وسط اين منطقه به نام «دو بُراري دوش» (دوش دو برادر) معروف ميباشد. به جهت ويژگي هاي فني و نيز ساختار سنگي، قل ها و تيغه هاي سنگ اين منطقه، شايد بتوان گفت كه کله سنگ، علم كوهي كوچك در طالقان است.

به دليل وضعيت بسيار صعب العبور قلل سنگي «کله سنگ»، و از دير باز به دليل عدم امكان استفاده از مراتع موجود براي دامداران محلي، اين مكان زيست گاه بزهاي كوهي (در گويش محلي «شكار») و نيز آشيانه پرندگان شكاري، نظير عقاب (گرگ دال) بوده است.

مسير كلي به سمت قله هاي کله سنگ، به سمت بالاي چشمه دانه خاني، به صورت زيگ زاگ و يا حرف زد انگليسي مي باشد كه ابتدا در مسير شيب بسيار تندي، به سمت بالا و متمايل به چپ، شيارهاي سنگي قله جنوبي کله سنگ، ادامه مسير داده ميشود.

اين شيارها به صورت خطوط كج و شكسته سنگي، از سمت پائين به صورت كج به سمت بالا و چب، امتداد دارند و به صورت معمولي فقط از برخي از آنها، امكان صعود وجود دارد و شيارهاي ديگر، به ديوارهاي سنگي غير قابل عبور، محدود مي شوند.

به دليل راحتي بالا رفتن از تيغه هاي سنگي به نسبت پائين آمدن از آنها، مسير اول ( صعود از چشمه دانی خانی) مسير مناسب تري، به خصوص براي تيم هاي آماتور، مي باشد. كما اينكه، به دليل وضعيت كاملا سخت و صعب العبور منطقه کله سنگ، هر گونه انحراف از مسيرهاي اصلي، منجر به ورود به مناطق بسته سنگي مي گردد كه بهتر است با برگشت به عقب، مسير صحيح انتخاب و ادامه مسير داده شود.

جهت صعود به «کله سنگ»، بدون استفاده از وسايل سنگ نوردي، مسيرهاي اندكي وجود دارد كه نياز به مهارت و تلاش و احتياط مضاعف دارد.

با توجه به وضعيت هلالي شكل منطقه، كه منطقه شمالي مشرف به دره عميق مالي خاني، به صورت صعب العبور سنگي است و منطقه غربي نيز به دليل شيب بسيار زياد و ريزش سنگ، مناسب صعود نيست، در نتيجه از سمت شرق يا جنوب، به صورت كلي، از دو مسير امكان صعود معمولي وجود دارد اول – صعود از مسير چشمه دانه خاني (و يا يال جنوبي) كه از سمت غرب و از ميان راه هاي باريك سنگي به قله جنوبي کله سنگ نزديك شد، كه در اين منطقه، آثاري از ديدگاه هاي قديمي ديده ميشود و بعد از گذر از ميان بر هاي تخت سنگ هاي بزرگ منطقه، با عبور از قله سنگي جنوبي به دو تخته سنگ «دو براري دوش» (دوش دو برادر) و سپس قله سنگي شمالي آن و بعد به قلل سنگي در قسمت مياني کله سنگ (كه بيشترين ارتفاع را دارند) و در نهايت با گذر از سمت شرقي منطقه و قلل سنگي واقع در آن، و با عبور از گردنه دوجار، از يال مشرف به دره فرخ نو به سمت زمينكان ويا در ادامه مسير به سمت «مرسنگ دوش» به طرف پائين مراجعت نمود دوم – برعكس مسير فوق، ابتدا از طريق دره زمينكان و فرخ نو و يا ارتفاعات مرسنگ دوش، به قلل سنگي شرقي منطقه نزديك شد و بعد از صعود از آن، به سمت قله هاي اصلي و مركزي «کله سنگ» و سپس قله سنگي غربي و «دو براري دوش» و قله سنگي جنوبي و در نهايت به سمت چشمه دانه خاني، مراجعت نمود.

بديهي است، در صورت استفاده از امكانات سنگ نوردي، امكان صعود هاي فني از تمامي مسير ها و حتي به صورت كاملا عمودي از ديواره هاي منطقه «کله سنگ»، چه در ناحيه حياط در ضلع جنوبي و چه از ديوارهاي سنگي واقع در منطقه خشك چال يا ديواره هاي منشعب شده از منطقه «رژده» يا دره شمالي «ماله خاني»، نيز امكان پذير خواهد بود.

از نظر تعاريف جغرافيائي، با توجه به ضروت حداقل 50 متر ارتفاع از نقاط هم عرض براي تعريف يك قله، تعبير قله کله سنگ به جاي منطقه کله سنگ، مشكل است و لذا با توجه به وجود تيغه هاي سنگي متعدد و چندين ارتفاع قله مانند در کله سنگ، عبارت منطقه کله سنگ انتخاب شده است

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان است.