امامزاده اهل ابن علی (ع)

«اکثر امامزاده‌های ایران منتسب به امام موسی کاظم‌اند، اما نسب این امامزاده به امام حسن مجتبی می‌رسد. در واقع ایشان با 5 واسطه به امام حسن مجتبی می‌رسد. یعنی ابوالقاسم علی الاحول طشت بن عبدالله الامیر بن عبداله بن الحسن بن جعفر ابن الحسن امام حسن.»

مطابق عکس‌های موجود، درسال1328هـ ش، ورودی بقعه به صورت دالانی با سقف چهار طاقی بوده و روی سکوهائی که داخل این دالان قرار داشته، اجناسی به فروش می رسیده است. طرح کلی بنا به صورت کنونی اما تماما"خشت وگل بوده است. در اطراف بنا نیز گویا رواقی بوده که در بازسازی‌های بعدی از بین رفته اما هسته‌ی اصلی بنا چون گنبدخانه وایوان باقی مانده است. در دهه ی1330هـ ش، در بنای بقعه قسمت قابل اهمیتی دیده نمی‌شد. در داخل حرم روی گج نقاشی شده بود.

بعد از وارد شدن به کوچه ی سمنانی نرده‌های آهنی سبز رنگ صحن، با ارتفاع دو متر مشخص است. در زیر نرده‌ها دیواره‌ای بتونی به ارتفاع یک متر قراردارد. در نگاه نخست، امامزاده به صورت پارکی محصور به نظر می رسد وگنبد آن جلوه و نمایی از دور ندارد. در طرح فعلی بنا، گنبد خانه‌ای دیده می شود که در میانه‌ی بنا جای گرفته است. پیرامون این گنبد خانه که مکان ضریح بقعه است تعدادی فضاهای جانبی و پس آن شبستانی در سه جهت شرقی، غربی و جنوبی مجموعه قرار گرفته است. ورود به بنا و رسیدن به گنبد خانه از طریق یک پیش فضا ممکن است. این پیش فضا خود دو بخش متفاوت قدیمی وجدید تشکیل شده است. بخش ابتدایی (به هنگام ورود)، که نوساز است با توجه به ارتفاع بلند آن می توانست در حکم ایوان ورودی بنا باشد، اما امروزه جز فضای داخلی و پیش فضای ورودی است؛ زیرا دهانه‌ی ورودی با دری پوشیده شده است. کل بنا روی سکویی قراردارد که در ضلع شمالی به اندازه دو پله بالاتر از صحن است. این مجموعه در میان صحن و در واقع بوستان قرارگرفته است.

امامزاده اهل بن علی (ع) تقریبا در هیچ ساعتی از روز خالی از زائر نیست. تعداد زائران از بعد از ظهر تا آغاز نماز مغرب و عشا افزایش می یابد . زائران در ماه مبارک رمضان و به خصوص محرم بسیار بیشترند. در روز عاشورا دستجات عزاداری می پردازند. در بین زائران دختران و پسران جوان دیده می شوند، ولی بیشترشان خانم های خانه داری هستند که پس از کارهای روزانه همراه فرزندان خود به زیارت می آیند.

در حال حاضر پنچ شنبه ها یک ساعت و نیم قبل از نماز مغرب و عشا زیارت «آل یاسین» و جمعه ها یک ساعت ونیم قبل از نماز مغرب و عشا دعای «سمات» خوانده می شود.

در جنوب و جنوب غربی، زمین فوتبال و در جنوب شرقی، وضوخانه و دستشویی زنانه و مردانه قرار گرفته است و منزل خادم امامزاده بین آن دو (وضوخانه زنانه و مردانه) قرار دارد. این ساختمان سبز رنگ است و با سیمان پوشیده شده است. در شمال شرق، زمین بازی کودکان قرار دارد که وسایل معمولی را دارد.

قبرهایی در گوشه و کنار امامزاده دیده میشود که نشان دهنده دفن اموات در گذشته بوده است. اکثر قبرها قدیمی و سنگ آنها شکسته است. برخی از این سنگ قبرها به تاریخ سالهای 1300 تا 1310 هـ ش است که از قدیمی ترین قبور این محوطه است.

امام زاده ها - ویکی پدیا