مدرسه علمیه هیدج

بنای تاریخی حوزه از نظر معماری و تزئینات و آرایه های نما بسیار شایان توجه است. طاق های قوسی، دالان های جدا کننده، حجره های جناقی و آجرکاری بی پیرایه، همه و همه به ایجاد یک فضای معنوی بسیار کمک کرده است. از جمله سازه هاي معماري اين بناي مذهبي كه داراي مختصر تكنيک هاي تزئيني است، فضاي ورودي دو اشكوبه آن است كه شامل يك هشتي مزين به طاق نماهايي با قوس نعل اسبي و دالان هايي در غرب و شرق آن مي باشد, اين دالان ها ضمن تقسيم نمودن فضا به زيباترين شكل ممكن همراه با اجزاء ديگر يادآورد الگوهاي متعارف در نوع فضاهاي ورودي در معماري سنتي ايران خاصه دوره قاجاري است. همچنين حجره هاي دهگانه اين مدرسه در سمت غرب كه بخش پيش آمده آن ها داراي قوس جناغي است مشرف به ميانسراي مستطيل شكل گسترده شدند.

لازم به ذكر است كه مدفن مرحوم آخوند ملا علي معروف به آخوند مولوي از رجال مذهبي دوران قاجار نيز در اين مدرسه قرار دارد كه تاريخ آن طبق كتيبه گچبري شده بر پيشاني يكي از حجره ها به سال 1326 هجري قمري باز مي گردد.

اين بنا به شماره 2387/4/5/78 در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده است.

فصل های بهار و تابستان، زمان مناسبی برای بازدید از این جاذبه هستند.