دانستنیهایی از استان خراسان جنوبی

به گزارش بزنیم بیرون ،  خراسان جنوبى 4 شهرستان دارد كه عبارتند از: بیرجند، قاینات، سربیشه و نهبندان. براساس آخرین آمار (1375) جمعیت این استان ۶۰۰۰۰۰نفر برآورد شده است.

آب و هوا – خراسان جنوبی
استان خراسان جنوبى،ناحیه‏اى خشك و گرم است،كه از نظر موقعیت طبیعى به دو منطقه كوهستانى و دشتى تقسیم مى‏شود. مناطق كوهستانى عمدتاً در شمال وشمال شرقى آن قرار دارند، و مناطق دشتى و هموار آن در قسمت‏هاى جنوب، غرب و جنوب‏شرقى قرار گرفته‏اند. استان خراسان جنوبى جزو ناحیه گرم و خشك محسوب مى‏شود و بیش‏تر نواحى آن اقلیمى خشك دارد و تنها نواحى كوهستانى آن از آب و هواى معتدل برخوردار است. آب و هواى استان را مى‏توان به شرح زیرتقسیم بندى نمود:آب و هواى نیمه بیابانى معتدل، كه مناطق شمالى و شمال شرقى استان رادر برمى گیرد. آب وهواى گرم و خشك بیابانى، كه مناطق جنوب و غرب استان را در برمى‏گیرد.بیش‏ترین درجه حرارت استان در تابستان‏ها 40 درجه سانتى‏گراد بالاى صفر و كم‏ترین آن در زمستان‏ها 10 درجه زیر صفر است. متوسط بارندگى استان نیز در حدود 200 میلیمتر در سال است.
 
تاریخ و فرهنگ- خراسان جنوبی
خراسان جنوبى در گذشته بخشى از سرزمین قهستان (معرب كوهستان) بود.قهستان در گذشته به ولایات جنوب خراسان اطلاق مى‏شد، كه از شمال شرق تا هرات و از غرب و جنوب تا كویرلوت و سیستان امتداد داشت و مركز آن «قاین» بود.در روایات اساطیرى بناى قهستان را به سام ابن نریمان نسبت داده‏اند و آن را بخشى از قلمرو فریدون پیشدادى مى‏دانند. در این منطقه روستاهایى با نام‏هاى سلم‏آباد، فریدون، گیو و... وجود دارند كه مؤید این روایات هستند.براساس كتیبه‏هاى به جا مانده از دوره هخامنشى و به گفته بعضى از مورخان یونانى، قهستان سكونت گاه قوم ساگارت، از اقوام آریایى بود. هرودوت مورخ یونانى مى‏نویسد: آن‏ها در ردیف اقوام شرقى هستند و از سكنه ساتراپ چهاردهم هخامنشیان به شمار مى‏روند.از اواخر قرن پنجم هجرى قهستان به یكى از مراكز مهم فعالیت فرقه اسماعیلیه به رهبرى حسن صباح تبدیل شد. زیرا از آنجایى كه این ناحیه از موقعیت مناسب اقلیمى و طبیعى برخوردار نبود و مورد بى‏توجهى حكومت‏هاى مركزى بود، براى فعالیت‏هاى فرقه اسماعیلیه داراى شرایط مساعدى بود. لذا، بعد از منطقه الموت، قهستان به مهم‏ترین مركز فعالیت اسماعیلیان تبدیل شد، كه قلمروى در حدود ترشیز (كاشمر) تا نه (نهبندان) را دربرمى‏گرفت.صفویان،كه به امر تجارت اهمیت زیادى مى‏دادند،باعث رونق و گسترش تجارت در این منطقه شدند و همچنین امنیت نسبتاً پایدارى در آن حوالى ایجاد كردند.در آن زمان بیرجند،كه قصبه‏اى بیش نبود به عنوان حاكم نشین قاینات برگزیده شد و خاندان امیریه علم كه خود را به حازم بن خزیمه منتسب مى‏كردند،در رأس آن قرار گرفتند و بعدها در كلیه تحولات صفحات شرقى و جنوب شرقى ایران نقش فعالى را ایفا نمودند.خراسان جنوبى تا 1383، بخشى از استان پهناور خراسان بود، ولى در این سال براساس تقسیمات جدید كشورى، از آن منفك شد و خود مستقلاً به استان مجزایى تبدیل گردید.