مسجد مشیر، تاریخی پشت پرده فراموشی

به گزارش بزنیم بیرون ،  مسجد مشیر، از زیباترین بناهای مذهبی تاریخی شیراز به‌شمار می‌رود كه حتی بسیاری از شهروندان این كلان‌شهر نه می‌دانند كجا قرار دارد و نه گذری به آن داشته‌اند.

اگرچه طی سال‌های اخیر تلاشی مستمر برای رهایی بافت تاریخی سنگ‌سیاه شیراز، از تاراج معتادان و نابودی كامل آن شكل گرفته و استمرار یافت اما سرسوزنی از توجه‌ها به سمت مسجد مشیر، با آن همه زیبایی و شكوه، معطوف نشد، تا این مسجد همچنان مانند مخروبه‌ای در دل بافت تاریخی، پابرجا بماند.

ساخت مسجد مشیر، در دوره قاجار و توسط میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملك، وزیر مملكت فارس، انجام شد، در سال‌های 1265 تا 1274 هجری قمری و در نقطه‌ای كه به بازار ارمنی‌ها(ارامنه) شهره بود، جایی كه اكنون مسیر طرح بهسازی بافت تاریخی و گذر سنگ سیاه، قرار دارد و سال‌ها قبل هتلی در آن محدوده بنا شد و آخرین بار اردیبهشت و هفته شیراز در باغ ایلخانی، همان نزدیكی مسجد، جشن گرفته شد، بی‌آنكه نامی از این بنا باشد.

مسجد ایلخانی در مركز راه‌های باریك بافت تاریخی قرار دارد، از سمتی غرب درب كوچكی آن را به گذر عبور مردم وصل می‌كرده و از سمت شمال درب‌های بزرگ چوبی.

این روزها و در ایام رونق شیراز و تا بعدازظهر ششم فروردین، شاید تعداد كل گردشگرانی كه پایشان به مسجد مشیر باز شده است، به 10 نفر نمی‌رسد! روزهایی كه سیل گردشگران، تمام ظرفیت اقامتی این شهر را پر كرده است، جذب این تعداد اندك گردشگر به بافت تاریخی و نقطه‌ای كه شهرداری بارها از تلاش برای آبادانی آن گفته است و شهردار آن منطقه در راس اخبار قرار داشته، آنقدر كم است كه هر شنونده‌ای را دچار تردید می‌كند، اینكه آیا حرف‌ها تنها شعارهایی بوده و بس! یا مسئولان هم مسجد مشیر و زیبایی‌های تاریخی شیراز را فراموش كرده‌اند.

اما مسجد مشیر كه روزگاری جوی آبی از سمت شرق وارد آن می‌شد و از سمت غرب مسجد را ترك می‌كرد، حالا هم همان عظمت را دارد، اگرچه سنگ فرش كف حیاط نابود و دیواره‌های بیرونی و بخشی از دیواره‌های درونی شبستان بهاره و پائیزه، تخریب شده است.

درب اصلی سمت شرق ساختمان قرار دارد و با گذر از در دولنگه‌ چوبی، واردی یك هشتی می‌شوی، سمت راست راهرویی به سمت سرویس‌های بهداشتی وجود دارد و دو راهرو، به حیاط مستطیلی مسجد راه دارد، سمت راست ایوانی زیبا قرار گرفته با طاقی كاشی‌كاری شده كه به كاسه یاقوت شهره است وعلت نامگذاری آن را می‌توان در اشكال زیبای ایجاد شده در سقف جست و جو كرد، در كاسه‌ها و شكل یاقوتی كه با هنرمندی آذین بند سقف ایوان شده‌است.

وسط حیاط حوضی مستطیل شكل با ابعاد 25 متر در 10 متر قرار دارد و آن را سنگ یك تكه‌ای پوشانده است و در سال‌های گذشته با آب خیرات پر می‌شده.

حدود سه‌سال قبل كار مرمت این بنا كه اكنون در اختیار میراث فرهنگی فارس است، آغاز شد اما حدود دوماه بیشتر به طول نكشید و بعد از آن متوقف شد و تاكنون هم همتی برای مرمت این اثر ممتاز، وجود ندارد.

تنها شبستانی كه هم‌اینك هم استفاده می‌شود و نماز مغرب و عشا در آن اقامه می‌شود، شبستان زمستانه است كه در غرب مسجد قرار دارد و كف آن هنوز هم می توان یكی دو فرش باقیمانده از زمان احداث مسجد را یافت.

اما شبستان بهاره و پاییزه كاملا بلااستفاده مانده است.

بخش‌هایی از این مسجد كه مرمت شده است به‌دلیل كم توجی و استفاده از درب و پنجره‌های فلزی، نه‌تنها به پایداری این عمارت كمك نكرده كه به‌واسطه وزن زیاد پنجره‌ها، بخش‌هایی از طاق‌ها را تحت فشار زیاد، تخریب كرده است.

به گزارش ایسنا، توجه به این بنای تاریخی می‌تواند در جذب گردشگران به بافت فرهنگی تاریخی شیراز كمك شایان توجهی كند، همانگونه كه مسجد نصیرالملك، با جذابیت‌های خاص، هم‌اینك مد نظر بسیاری از گردشگران قرار دارد.