مگر ایران هم گالری دارد؟!

به گزارش بزنیم بیرون ، شیرین پرتوی - مدیر گالری شیرین - درباره انگیزه‌اش از حضور در آرت‌فرهای مختلف گفت: من محدوده فعالیت گالری‌ها را بسیار گسترده‌تر از برگزاری نمایشگاه می‌بینم، هدف آن‌ها باید این باشد که هنر ایرانی را به جهان معرفی کنند. هر گالری باید در سطح بین‌المللی فعال باشد تا بتواند هنر ایرانی را معرفی کند، مجموعه‌داران خارجی اگر یک‌بار از یک گالری ایرانی خرید کنند، به هنر کشور ما رو می‌آورند.

 

او ادامه داد: تجربه اولین حضور ما در آرت‌فرها، به سال 2012 برمی‌گردد. این اتفاق برای من تجربه بسیار خوبی بود و باب آشنایی من را با مجموعه‌داران خارجی باز کرد، به موجب همین آشنایی، آن‌ها به ایران سفر و از گالری‌های ما دیدن کردند و در حال حاضر خریدار هنر ایرانی شده‌اند. این سفرها برای آن‌ها بسیار جالب بود و از آن لذت بردند.

 

این گالری‌دار با بیان این‌که آرت‌فر برای من یک نوع تبلیغ به‌شمار می‌رود، اظهار کرد: با حضور در آرت‌فر، اطلاع‌رسانی خوبی در رابطه با کار گالری و هنر انجام می‌شود. از سویی، افراد زیادی کارها را می‌بینند و گالری‌دار نیز با آثار دیگران آشنا می‌شود.

 

او با تأکید بر همراهی گالری‌های ایرانی در آرت‌فرها، گفت: امسال در آرت‌فر استانبول، همراه سه گالری‌دار دیگر شرکت کردیم که تأثیر بسیار خوبی داشت و فکر می‌کنم حضور گالری‌دارهای ایرانی همراه با یکدیگر تأثیر را پررنگ‌تر می‌کند.

 

پرتوی درباره نحوه انتخاب آثار برای شرکت در آرت‌فر، توضیح داد: این کار با محل برگزاری این رویداد و سلیقه مردم آن منطقه ارتباط دارد، به‌گونه‌ای که حتی میامی و نیویورک که هر دو در آمریکا هستند، از نظر سلیقه هنری با یکدیگر تفاوت دارند. من سعی می‌کنم کارهایی را به آرت‌فر ببرم که علاوه بر تأمین ذائقه مردم آن منطقه، هنر ایرانی نیز در آن گنجانده شود. همچنین در عرصه بین‌المللی از آثار یونیک استقبال می‌کنند؛ منظور آثاری است که آن‌ها ندیده باشند و در آن، مدیا یا خلاقیت جدیدی وجود داشته باشد که برای خارجی‌ها بسیار جذاب است.

 

او فروش آثار هنری در آرت‌فرها را سخت و جمعیت حاضر در این‌گونه رویدادها را زیاد دانست و بیان کرد: دست کم مسوولان 70 گالری در یک آرت‌فر حضور دارند و مخاطبان با تعداد زیادی اثر مواجه می‌شوند و زمانی که کاری را می‌خرند، می‌خواهند بدانند آینده آن چیست و برای آن‌ها چه نتیجه‌ای خواهد داشت. از سویی، هزینه آرت‌فرها بسیار بالاست و حمل‌ونقل آثار با کشتی نیز بسیار مشکل است.

 

وی ادامه داد: شرکت در آرت‌فر، ریسک «برد - باخت» بزرگی دارد و ممکن است هزینه‌ها جبران نشود، اما من به نتایج درازمدت آن فکر می‌کنم. ممکن است برای یک هنرمند، یک سال زحمت بکشیم، ولی کارهای او در سال اول، فروش نرود و پس از چند سال، نتیجه بدهد.

 

پرتوی همچنین اظهار کرد: من تا به حال از اسپانسر استفاده نکرده و از جیب خودم مایه گذاشته‌ام، زیرا این حضور و نتیجه‌ی آن، برایم مهم است. اگرچه قیمت‌گذاری‌ها در آرت‌فر دست خودمان است، اما من هیچ‌گاه گران‌تر از قیمت یک هنرمند، اثری را نفروخته‌ام. در آرت‌فر نمی‌توان قیمت‌ها را تغییر داد، زیرا مجموعه‌داران و خریداران با داشتن علم، برای خرید می‌آیند.

 

این گالری‌دار معتقد است: اگرچه شرکت در آرت‌فر از لحاظ اقتصادی به‌ضرر من بوده، اما مطمئنا تأثیر خود را در ابعاد دیگری گذاشته است. زمانی که می‌شنیدم خارجی‌ها درباره گالری‌ام صحبت می‌کنند، متوجه می‌شدم این موضوع تأثیر خود را گذاشته یا همین که احساس می‌کردم، برخی مدیران بزرگ هنری به غرفه من می‌آیند یا درباره گالری‌ام سوال می‌پرسند، برای من خوب است و من را به ادامه راه امیدوار می‌کند. پس از پنج سال حضور در آرت‌فر میامی، حالا دیگر مجموعه‌داران خارجی سراغ گالری‌ شیرین و هنر ایرانی را می‌گیرند.

 

پرتوی با اعتقاد به این‌که ایران نیز ظرفیت برگزاری آرت‌فر را دارد، اظهار کرد: آرت‌فر یک بازار هنری است و اگر قرار باشد صرفا گالری‌های ایرانی در آن شرکت کنند، فایده‌ای ندارد و در نقطه‌ای جالب و مفید است که گالری‌های خارجی نیز جذب آن شوند.

 

او با اشاره بازگشایی تعداد زیادی گالری در ایران، گفت: گالری‌های ایرانی باید از چنین رویداد‌هایی حمایت کنند، زیرا علاوه بر سودآوری هنری و اقتصادی، موجب فرهنگ‌سازی نیز می‌شود.

 

گالری شیرین، شرکت در آرت‌فرهای جهانی را جزو فعالیت‌های بین‌المللی خود گنجانده و در مدت پنج سال در بیش از 14 آرت‌فر خارجی از جمله میامی، وین، نیویورک، استانبول و دبی شرکت کرده است.