وقتی محل کسب و کار موزه می‌شود

 

مغازه آقای جمشیدی در حوالی میدان نماز، این شهر واقع شده و تمام دیوارهایش مملو از عکس‌هایی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس و وسایلی از جمله مین و کلاه رزمندگان است.

 

به همین بهانه پای صحبت‌های حسین جمشیدی صاحب این مغازه که سی و پنج سال در این مغازه فعالیتمی کند، نشستیم.  

 

آقای جمشیدی گفت: از نوجوانی شروع به جمع آوری عکس‌ها کردم، این مغازه پدری ما است و من از زمان کودکی که یادم می‌آید، عکس‌ها را جمع می‌کردم، تعداد بسیاری از این عکس‌ها در خانه است و به علت کمبود جا نتوانستم آنها را به مغازه بیاورم. این عکس‌ها از شروع جنگ تا پایان هشت سال دفاع مقدس را شامل می‌شود، بعضی مواقع برای تفحص به مناطق خط مقدم می‌رفتم و همین باعث شد خیلی از وسایل را پیدا کنم. 

 

وقتی محل کسب و کار موزه می شود

 

جمشیدی انگیزه جمع کردن این تعداد عکس را علاقه‌اش به روش  و طرز تفکر شهدا دانست و گفت: هر کدام از این عکس ها برای من قصه ای از یک زندگی است ، من با شهدا زنده ام و با آنها زندگی میکنم، برای مثال وقتی در آن دوران کسی تلویزیون رنگی نداشت ، شهیدی تلویزیونش را به خانواده  نیازمند می دهد  یا آن روزهایی بودجه هایی که به جبهه می رسید در دست رزمندگان ، تنها برای نیاز خرج می شد و حتی برای نیاز مندان کنار گذاشته می شد ، همه ی اینها نشان از دارا بودن درجه بالای انسانی است. 

 

جمشیدی ادامه داد: ما در زندگی برای رسیدن به خدا احتیاج به وسیله داریم. شهدا راه و پلی هستند که می توانند ما را به اهل بیت (ع) نزدیک تر کنند تا با رسیدن به اهل بیت (ع) به پله بالاتر خدا برسیم. این کارهای من تنها یک بهانه برای رسیدن به تفکر شهدا است. سالیان سال است برای این هدف زندگی می کنم و امیدوارم به هدفم برسم.  

 

وقتی محل کسب و کار موزه می شود 

 

جمشیدی از کاسبان محبوب محل است و بیشتر اهالی محل برای کارهایشان به مغازه او می روند. یکی از همسایگان در مورد مغازه او می گوید: من نزدیک به سی سال است که آقای جمشیدی را می شناسم. او مردی است  که شعار نمی دهد و به واقع عاشق شهداست ، وقتی شما وارد مغازه او می شوید به یادآوری و شناخت عمیقی از شرایط سخت دوران دفاع مقدس می رسید. این کارها در عین سادگی  بسیار تاثیر گذار است،  ما در زندگی مان آنقدر مشغول کارهای روزمره مان هستیم که در بسیاری از مواقع بسیاری از مسائل آن دوران و آن آدمها را فراموش می کنیم. مغازه ی آقای جمشیدی یک فرهنگسازی و یادواره ای همیشگی برای شهداست و دوره ای و مناسبتی نیست. 

 

همسایه دیگر آقای جمشیدی، مغازه ی او را موزه ای کوچک و صمیمی از هشت سال دفاع مقدس دانست و افزود: من حتی اگر کاری هم نداشته باشم به این مغازه سر می زنم و ساعت ها تنها به این عکس ها خیره می شوم. با این کار به گذشته ها و روزهای دور سفر می کنم. باید از این حرکت ها حمایت شود و مسئولان هم حداقل دلگرمی برای امثال آقای جمشیدی که بسیار کم هستند، انجام دهند.