کاراته الهام گرفته از طبیعت و معنویت

هنرهای رزمی به طور بسیار گسترده ای در جهان به عنوان روش آموزش دفاع از خود شناخته شده است. اکثر افرادی که کلمات کاراته، جودو و کونگ فو و… را می شنوید تصاویر معابد یا شیوه های معنوی که برای تقویت ذهن و بدن و روح و روان است به خاطر می آورند . بسیاری از هنرجویان آینده نگر و مربیان هنرهای رزمی بر این باورند که تکنیک های روحی و جسمی از هنرهای فردی مرتبط است.

 

در واقع، ماهیت واقعی، اثر هنرهای رزمی است و به طور کامل شناخته نشده است. فیزیک قدرت در پشت قدرت هنرهای رزمی است. آموزش هنر رزمی نیز از جنبه های معنوی هنرجویان خود را به پیشرفت و تکامل می رساند. آموزش های فیزیکی و تمرین های معنوی، به همان اندازه مهم است. به رسمیت شناختن ارزش هنر رزمی و احترام به قدرت این هنر را فقط علم می تواند به ارمغان بیاورد.جنبه های دیگر مانند فعالیت های رقابتی وقتی افزایش پیدا میکندکه در ما ایجاد استرس نماید ، در این صورت استرس کمک می کند تا مردم برای رسیدن به اهداف جدید گام بردارند. بدون احتمال شکست یا بهتر است که بگویم بی شک ، موفقیت وجود دارد. ماهیت رقابتی از هنر به نفع تمامی هنرجویان است.

 

استاد ناکایاما، دانش آموز اول Gichin Funochoshi، بنیانگذار کاراته مدرن می گویند:

 

تصمیم گیری برنده یا بازنده است که هدف نهایی نیست. کاراته یک هنر رزمی برای توسعه شخصیت از طریق آموزش است، به طوری که کاراته می تواند هر مانع محسوس و یا نامحسوس را از میان بردارد. – ناکایاما،

 

پس باید بیان داشته باشیم که هنرجویان باید آمادگی خود را برای توسعه و درک درست از هنر رزمی را کامل کنند . اساتید و هنرجویان این هنر باید توجه بیشتری به علم هنرهای رزمی به جای ترویج راه خود از هنر بپردازند. کاراته با احترام شروع و با احترام به پایان می رسد .

 

امام علی (ع) می فرمایند ((«لیس منا من لم یوقر کبیرنا و لم یرحم صغیرنا» کسی که بزرگ ما را احترام نکند و کوچک ما را مورد شفقت وعطوفت قرار ندهد، از ما نیست. ))

 

مهم ترین عنصر این هنر رزمی اخلاق درست و احترام به یکدیگر بوده که این ، یکی از هزاران امتیاز مثبت این هنر بزرگ است که ما هنوز به نیمی از آن دست یافته ایم .

 

هنر زیبای کاراته به برقراری عدالت کمک می کند و همیشه درآن عدالت رعایت می شود زیرا همه چیز طبق اصول و نظم خاصی به جلو حرکت می کند چون یادگیری این هنر جذاب هیچگونه محدودیتی ندارد و نمی توان گفت که کسی در این هنر کامل است ، می توان اینگونه مثال زد که اگر کاراته را بعنوان یک کره زمین در نظر بگیریم می توان گفت که حتی ما به نیم کره آن هم نرسیدیم .

 

هنرجوی جوانی سراسر ژاپن را زیر پا نهاد تا به مدرسه هنرهای رزمی رسید. وقتی آنجا رسید، استاد به او اجازه ورود داد.

 

استاد پرسید:خواستار چه چیزی از من هستید؟

 

پسر جواب داد:می خواهم زیر نظر شما تعلیم ببینم و بهترین مبارز و رزمی کارجهان گردم. شما بگوئید برای چه مدتی بایستی تعلیم ببینم؟

 

استاد مکثی کرد و جواب داد :حداقل ده سال.

 

هنرجو با تعجب گفت:ده سال مدت زیادی است. خوب اگر من دو برابر شاگردان دیگرتان تلاش کنم، آن وقت چه؟

استاد گفت : حداقل بیست سال طول خواهد کشید .

 

هنرجو که متعجب شده بود ،پرسید:بیست سال!؟ خوب اگر من شب و روز و با تمامی وجودم کار کنم چه؟

استاد جواب داد: بیش از سی سال.

 

هنرجوی جوان پرسید: چطور هر دفعه که میگویم بیشتر تلاش و تمرین میکنم، شما مدت یادگیری را زیادتر میکنید؟

استاد گفت:روشن است. وقتی یک چشمت را به مقصد دوخته ای، فقط با یک چشم میتوانی راه را بیابی.

 

کاراته دارای سبک های زیادی است اما ۴ سبک بسیار مهم آن عبارتند از : شوتوکان ، (بنیان گذار: گیچین فونا کوشی) –شیتوریو ، (بنیان گذار: کنوا مابونی) گوجوریو ، (بنیان گذار: چوجون میاگی)وادوریو ، (بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری) کاراته به معنای فارسی یعنی دست خالی که معروفیت آن در عموم تقویت جسم و روح بوده و در دو بخش کومیته (دونفر با قوانین و شرایط فدراسیون جهانی کاراته به میدان مبارزه می روند ) و کاتا ( اجرای تمامی تکنیک ها ثابت بوده و شرایط آن اجرای صحیح ، قدرت ، تنفس و… برای حریف خیالی) و علت سفیدی لباس کاراته ایجاد صلح بوده است .

 

استاد بزرگ گیچین فاناگوشی پدر کاراته مدرن می فرمایند : کاراته چون آبی است جوشان که اگر حرارت به آن نرسد رو به سردی بر می گردد .