کرنانوازی در سوگ سید‌الشهدا (ع)

به گزارش بزنیم بیرون ، ایام سوگواری حسینی که فرامی‌رسد، هر مسلمانی به سبک و سیاقی برای اظهار ارادت به سیدالشهدا (ع) مراسم عزا برپا می‌کند. اقوام ایرانی هر کدام رسم و رسومی در ایام محرم دارند و موسیقی هم در این روزها بی‌کار نیست؛ زیرا بسیاری از هموطنانمان با نوای سازشان غم خود را ابراز می‌کنند.

«کرنانوازی» یکی از آیین‌های قدیمی در ایام سوگواری حسینی است که معمولا توسط گیلانی‌ها اجرا می‌شود. «کرنا» سازی است که از 110 سانتی‌متر یا بیشتر طول و صدای بمی دارد.

شیوه‌ عزاداری با «کرنا» این‌گونه است که هیئت عزاداری یک گروه 10 نفره تشکیل می‌دهند و یک نفر به عنوان سرگروه یا همان تک‌نواز انتخاب می‌شود. تک‌نواز گروه، مصیبت امام حسین (ع) را در سازش می‌دمد؛ طوری که صدای «وای وای» از کرنایش شنیده می‌شود. این در حالی است که گروه‌نوازان نوایی مثل «حسین وای» را در کرنا می‌دمند. آنچه مخاطب از این گروه‌نوازی می‌شنود، صدای نه چندان واضح از سازی است که گستره‌ صوتی نسبتا وسیعی دارد.

«کرنا» سازی از دو جنس است که بخش چوبی آن طولی حدود ۳۵ تا ۵۰ سانتی‌متردارد و هشت سوراخ روی آن و یک سوراخ هم پشت آن تعبیه شده است. بخش دوم ساز هم یک شیپور برنجی به طول ۴۵ تا ۶۰ سانتی‌متر است.

اما بخش سوم «میل کرنا» نام دارد که از یک لوله نازک برنجی یا چوبی تشکیل می‌شود که در انتهایش یک قمیش از جنس نی است و نوازنده با دمیدن در این قمیش، هسته‌ اصلی صدا را تولید می‌کند. نوازنده ابتدا توسط انگشتانش در بخش چوبی ملودی ایجاد می‌کند و بخش فلزی یا شیپوره به عنوان تمام‌کننده‌ی صدای کرنا، به نوای ساز حجم می‌دهد و شفافیت آن را بالا می‌برد.