گزارش صعود به علم کوه

گزارش صعود به علم کوه مهربان

قسمت دوم : هم هوایی تا قله

ساعت شد ۱۶:۲۰ قرار شد بخوابیم یک ساعت . خوابیدیم تا ساعت ۱۷:۵۰ و بعد آماده برای اینکه کمی ارتفاع بگیریم و هم هوا بشیم .حدود ۲۰۰ تا ارتفاع گرفتیم و به دریاچه ای با شکوه و فوق العاده زیبا رسیدیم . عکس های خیلی زیبایی گرفتیم و حدود نیم ساعت موندیم تا هم هوا بشیم

ساعت ۱۸:۳۰ بعد از تماشای دو دریاچه بسیار زیبا و لذت بردن از قدرت خدای متعال حرکت کردیم به سمت کمپ .تو مسیر برگشت حمید یه نقطه ی نارنجی روی قله رو به مسعود و یاسر نشون داد که بعد صعود فهمیدیم اونجا پناهگاه بوده و گفتن حمید چشماش عقابیه. بعد از چند دقیقه از اون بالا چادرهای رنگارنگ خودمون و بقیه کوهنوردارو دیدیم که خیلی منظره زیبایی رو به وجود آورده بود و خیلی خیلی شبیه رویاهایی بود که همیشه داشتیم.

به محل کمپ رسیدیم خیلی زود کمی تنقلات خوردیم و آماده ی خواب شدیم . مریم یاسر خوابیدن .حمید و مسعود و راحله و مینا و اکرم که همه تو یه چادر بودن بعد از کلی شیطونی و خنده با تذکر چادر همسایه که میخواست بخوابه آماده خواب شدن و ساکت .بگذریم که چند لحظه بعد کمی اونطرف تر چندتا چادر در حد یه عروسی کامل بزن و بکوب راه انداختن ولی در نهایت ما ساعت ۲۲ شب رفتیم برای خواب 

بعد از گذروندن یه شب خیلی سرد ساعت ۴:۱۵ با صدای زنگ‌ گوشی راحله بیدار شدیم کم کم .دقیقا کم کم بیدار شدیم چون تا صبحانه رو خوردیم و آماده حرکت به سمت قله شدیم ساعت ۵:۵۵ شد.

كوله ها رو در كمپ ها گذاشتیم و با كوله حمله به سمت قله روانه شدیم و ظرف های آب رو از رودخونه ای که فوق العاده سرد بود پر کردیم و حرکت.

در طول مسیر چند باری توقف داشتیم برای گرفتن خرگوش و خوردت تنقلات و آب

سرعت حرکت گروه فوق العاده خوب بود،به همون سبک آهسته و پیوسته.

به ارتفاع ۴۶۰۰ که رسیدیم حمید کمی ارتفاع زده شد با خوردن مقداری لیمو و نمک و چند دقیقه استراحت حالش بهتر شد و مسیر رو ادامه دادیم .

انصافا مسیر، مسیر سخت و گهگاهی خطرناک بود،گاهی ممکن بود با یه غفلت سنگ های زیر پات خالی بشن و حتی سقوط کنی ولی به لطف خدای مهربون برای ما فقط اتفاق های خوب رقم خورد در طول مسیر.

گروه های زیادی رو قله بودن و قله بسیار شلوغ و بچه ها همش میگفتن کاش اون گروه ها بیان پایین که ما تو قله بتونیم چند لحظه تنها باشیم و عکسامون رو بگیریم و با قله عشق بازی کنیم .زمانی که به چند دقیقه ایه قله رسیدیم تمام اون گروه ها شروع به ترک قله کردن و قله شد برای خودمون .ساعت۱۲:۳۰ به قله رسیدیم.

حال عجیب،خاص و غیر قابل توصیفی بود زمان رسیدن به قله ، چند نفر گریه شوق کردن و هر کس حس و حال خاصِ خودش رو داشت که واقعا قابل توصیف نیست .روی قله باد خیلی شدیدی داشت و باید مراقب میبودیم .مشغول عشق بازی با خدا بودیم که ناگهان برای ۲ دقیقه نشونه ی عشقش رو برامون تو قالب برف نازل کرد و ۲ دقیقه ای برف بسیار قشنگی که به نظر من فقط و فقط نشونه ی عشق خدا بود رو دیدیم.