آرامگاه خواجه اباصلت

از مجموع گفته‌های مورخان درباره خواجه ابا صلت چنین بر می‌آید که وی با آنکه دانشمند و غنی بوده است آنقدر به امام نزدیک بوده که گاهی سمت خدمتکاری وی را تعهد میکرده و اینگونه روابط را میان شاگرد و استاد و مرید و مراد در تاریخ اسلام فراوان می‌یابیم، همین خصوصیت موجب محبوبیت خاص وی در نظر شیعیان شده است.

بسیاری از زائران، پیش از آنکه به شهر و خدمت امام برسند، بر سر مزار وی ساعتی توقف می‌کنند و به این «بنده صالح و پرهیزکار خدا» درود می‌فرستند.

در رابطه با تاریخچه زندگی این شخص باید بگوییم که تاریخ اسلام او را گاهی غلام، گاهی برده و گاهی محدث و متکلم و راوی بسیار مشهور و دانشمند می‌نامد و نیز در برخی از متون اورا از ثروتمندانی که علما را می‌نواخته، معرفی کردند. ولی اکثراً تنها او را خادم و محرم امام رضا می‌دانند که در دم مرگ حاضر بوده و امام هنگامیکه آثار زهرانگوری را که در مجلس مأمون خورده بود، حس می‌کند به خواجه ابا صلت دستور می‌دهد، فرش های اطاق را جمع کند و در‌ها را ببندد تا، نه همچون ولیعهد، بلکه همچون غریبی بی کس در اطاق برهنه بر خاک بمیرد.

وفات خواجه ابا صلت را به سال 236 قمری یعنی سی و چهار سال پس از امام بیان کردند.

مقبره و گنبد و صحن آرامگاه خواجه ابا صلت به همّت مردی به نام کربلائی محمد علی درویش که با نفوذی که در میان توده داشته توانسته از آنان کمک های مادی لازم را بگیرد، تجدید بنا شده است.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان خراسان رضوی، فصل های بهار و تابستان، زمان مناسبی برای بازدید از این جاذبه هستند.