امام زاده عبدالله (ع) صومعه بر

اين بقعه از دو واحد كم حجم تشكيل يافته ، حجم نخست بعنوان ايوان يا هشتي بوده و هر ضلع 3 متر قابل اندازه گيري است . سقف هر دو فضا با توجه به گوشواره هاي باقيماده بدون شك گنبدي شكل بوده است ، قوس گوشواره هاي مزبور از نوع قوسهاي سه مركزي ( پنج او هفت كند ) و كل بنا با استفاده از لاشه سنگ رودخانه اي و ملات ساروج ساخته شده است . داخل بنا با اندودي از گچ پوشانيده شده است.

شجره صاحب بقعه به اعتقاد روستائيان محلي به امام موسي الكاظم (ع) مي رسد. بناي اين بقعه در زلزله طارم تخريب گرديده و از حيز انتفاع ساقط شده است و تهيه پلان اصلي مستلزم پي گردهاي باستانشناسانه است.

در نما هيچگونه تزئيناتي باقي نمانده است . به گفته رو ستائيان محلي ، اين امام زاده در فسمت جلو (جبهه جنوبي ) محوطه به طول 5/4 متر و به عرض 5/3 متر داشته است . از نظر تاريخي هيچگونه عنصر قابل اطمينان براي تعيين قدمت وجود ندارد . اما نوع قوسهاي گوشوارهها ، ملات و سبك كلي كار اين بنا را حداقل در رديف بناهاي دوره صفويه مي توان طبقه بندي کرد.

ضریح جدید این بقعه متبرک به ابعاد مشخص وبا ارتفاع دو ونیم متر بدست هنرمندان اصفهانی ازآهن وچوب مرغوب،استیل ونقره وطلاساخته شده و نصب شده است.

بناي اين بقعه متاسفانه در زلزله سال 1369 طارم عليا تخريب و تقريباً از ميان رفته است .