بقعه سید حمزه تبریز

مجموعه سید حمزه عبارت از صحن نسبتاً وسیعی است که در سمت جنوب آن مقبره و در سمت مشرق و شمال آن محل تدریس و حجرات طلاب علوم دینی قرار دارد در بالای سردر، سنگ نبشته مرمرین دیگری نصب شده که مربوط به زمان قاجار و تاریخ ۱۲۷۹ هجری است و حاکی از مرمت بنا توسط حاجی رستم بیک در این سال می‌باشد.

از جمله تزئینات حرم آئینه‌کاری زیبای بالای قبر امامزاده است که با کتیبه‌ای به خط نستعلیق زینت یافته، چنانکه از متن کتیبه استفاده می‌گردد امیر علی اکبرخانه میرپنجه فرزند پناه الحق پاشاخان و به مباشرت معتمد السلطان عادلخان این آئینه کاری در ماه جمادی‌الاول ۱۳۱۳ هـ ق انجام داده است. بقعه دارای سردابه‌ای است که قبر اصلی سید حمزه و پسرش میر ابوالحسن در آن قرار گرفته است.

تاریخ بنای نخستین بقعه سال ۷۱۴ هجری قمری یعنی سال درگذشت امامزاده سید حمزه است. نام و کنیه این سید جلیل القدر، ابوالحسن حمزه بن حسن بن محمد می‌باشد که با شانزده واسطه نسبش به امام موسی بن جعفر می‌رسد. بنای اولیه در این سال توسط فرزندش سید حسین بر تربت وی احداث گردید.

بهترين زمان براي بازديد از اين مكان درفصل بهار و تابستان است.

مراكز تفريحي تبريز،مقبره الشعرا و پارك استاد شهريار به بقعه سيد حمزه نزديك است كه ميتوانيد از اين مكان ها ديدن فرماييد.

به بقعه سيد حمزه  «ساری‌گل آقاسی» (به ترکی یعنی «آقای گل زرد») هم گفته مي شود.

دلیل اشتهار سید حمزه به «ساری‌گل آقاسی» این است که گویا در یکی از شورش‌های داخلی، زنی از ترس به درخت گل زردی که در پای دیوار مقبره سید حمزه بوده پناه می‌برد و از این حادثه به طرز معجزه آسایی نجات می‌یابد و بدان جهت حضرت سید حمزه بدان نام مشهور شده است.