تنگ درکش و ورکش اردل

تنگ درکش ورکش، جاذبه‌ای طبیعی در ۱۰ کیلومتری جونقان است که به عنوان یکی از مهم‌ترین گذر‌گاه‌های خوزستان به اصفهان در دوره‌های مختلف تاریخی شناخته می‌شود. این مسیر با اسامی مانند راه ایلامی به گابیا، راه دزپارت، راه اتابکان، راه سلطانی صفوی و راه بختیاری شهرت داشته است. در ابتدای این تنگ، شاهد طاق سنگی خان اوی خواهید بود که صدها سال است در برابر زلزله‌های متعدد و دیگری ناملایمت‌ طبیعی مقاومت کرده است.

بختیاری‌ها با استفاده از خاصیت جغرافیایی خاص این تنگه جلوی قشون انگلیس را بسته و آن‌ها را متوقف کردند. خان اوی، بنایی تاريخي و ارزشمند است که از عهد ايلخاني در چهارمحال و بختياري قرار گرفته و برای بازدید از آن باید به داخل دره بروید. مجموعه طاق‌هاي سنگي جونقان که به خان اوی (خانه خان) شهرت دارند به معني کاروانسراي آبي است که تا مدت‌ها پیش هم از آن استفاده می‌شد.

ساختار خان اوي با شيوه‌اي خارق العاده به صورت خشکه چين و با استفاده از روش نخ کشي گلي به شکل گهواره‌اي باز با نماي هلالي ساخته شده است. اين طاق‌هاي قوسي تا عمق 7 متر، ارتفاع دو و نيم متر و عرض سه متر ساخته شده که طي قرون متمادي در برابر زلزله‌هاي فراوان و ساير عوامل طبيعي تخريب‌گر مقاومت کرده است. همچنین، اين اثر در مدخل راه باستاني تنگ درکش ورکش به عنوان کاروانسرا - پاسگاه - راهدارخانه جاده‌اي مورد استفاده قرار مي‌گرفته و قدمت آن به زمان ساساني تا ايلخاني بر مي‌گردد.

این جاذبه زیبا و دیدنی در ده کیلومتری جونقان به سمت اردل واقع شده و به علت شیب زیاد و صخره ای بودن از بالای جاده دید ندارد.

برای دسترسی به این تنگه می‌توان از جاده ارتباطی جونقان به اردل در استان چهار محال و بختیاری استفاده کرد.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان چهارمحال و بختیاری، فصل بهار و تابستان زمان مناسبی برای بازدید از این جاذبه است.

به دليل وجود شیب‌های تند به سمت بالا و پایین در این مسیر، افراد مجبور مي‌شدند زين يا همان جل چهار پایان بارکش را گاهی به جلو (درکش) و گاهی به عقب (ورکش) بکشند. به همین دلیل این جاذبه به نام «تنگ درکش و ورکش» شهرت یافت.