خانه داروغه مشهد

اگر در کنار زیارت امام رضا (ع) گشتی هم در کوچه پس کوچه های مشهد بزنید، خواهید دید که این شهر جاذبه های دیگری هم دارد که شاید چندان به چشم نیایند. خانه تاریخی داروغه یکی از آن هاست که یادگاری از دوران قاجار به شمار می رود و با ظاهر فریبنده اش شما را به خود خیره می کند.

این خانه تاریخی در زمینی به مساحت 610 مترمربع و در بافت پیرامون حرم قرار دارد. خانه تاریخی داروغه نشانه هایی از معماری روس دارد و همین آن را از سایر خانه های تاریخی متمایز می کند.

بد نیست بدانید که خانه داروغه اولین جایی بود که در شهر مشهد صاحب حمام خصوصی شد. از دیگر فضاهای جالب توجه این مجموعه می توان به نانوایی و سرداب اشاره کرد. در کوچه داروغه، دو خانه تاریخی دیگر نیز وجود دارند که گفته می شود در گذشته به همراه خانه داروغه مجموعه را شکل می دادند و به هم راه داشتند.

با توجه به تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد این منطقه، فصل بهار و اوایل پاییز زمان مناسبی برای سفر به خراسان رضوی و بازدید از جاذبه های این استان خواهد بود.

سبک معماری و تزیینات خانه داروغه خانه داروغه را می توان بازمانده ای از آخرین مرحله معماری سنتی ایران دانست؛ اما در عین حال تاثیر هنر روس نیز در آن مشهود است. سبک ساختاری بنا، استفاده از آجرهای قالبی در شکل های مختلف، استفاده از کاشی های هفت رنگ، تزیینات چوبی زیر سقف ها، تندیس های گچی قالبی و تراشیده شده در نمای رو به حیاط، همه و همه نشانه های معماری روسی هستند.

طرح تراس پله های دوطرفه، تزیینات و ارسی ها هم الگوبرداری از معماری شرقی را به رخ می کشند. نمای رو به حیاط ساختمان مزین به آجرهای قالبی است و در بعضی قسمت های آن تندیس های گچ بری شده یا قالبی هم به چشم می خورند؛ تندیس هایی همچون سر شیر، سر انسان، فرشته بالدار و ...

در بخش غربی، ایوان ستون داری تعبیه شده که بر پیشانی آن با کاشی های هشت ضلعی و بیضی شکل، عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» و «محمد (ص) شمع جمع آفرینش» را نقش کرده اند و نقوش گیاهی نیز در آن دیده می شود.

شومینه گچبری شده اتاق قسمت شرقی بنا نیز از قسمت های حایز اهمیت آن به شمار می رود. در سمت شمال حیاط به ایوان زیبایی بر می خوریم که چهار ستون در خود دارد؛ این ستون ها با تزیینات آجرکاری به صورت رو به رو و متقارن در جلوی ایوان قرار گرفتند و تا کف حیاط امتداد دارند. در دوطرف ایوان دو راه‌پله مورب دیده می شه که نرده های فلزی و ظریفی دارند.

از ویژگی های این جاذبه می توان به ثبت آن در تاریخ 7 مهر 1381 با شماره 6357 به عنوان یکی از آثار ملی ایران اشاره کرد.

در مورد تاریخچه این خانه باید بگوییم که از دوران قاجار به یادگار مانده است.