دریاچه ارومیه

دریاچه ارومیه میان دو استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی قرار گرفته است. مساحت این دریاچه در تابستان ۲۰۱۵ در حدود شش هزار کیلومتر مربع بود که در ردیف ۲۵امین دریاچه بزرگ دنیا از نظر مساحت قرار گرفت.

دریاچهٔ ارومیه، بزرگ‌ترین دریاچهٔ داخلی ایران و دومین دریاچهٔ بزرگ آب‌شور دنیا است. آب این دریاچه بسیار شور بوده و بیشتر از رودخانه‌های زرینه‌رود، سیمینه‌رود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می‌شود.

در دهه ۱۹۳۰ میلادی به هنگام سلطنت رضاشاه این دریاچه به افتخار وی دریاچه رضاییه نامگذاری شد. پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ نام دریاچه به نام پیشین خود، دریاچه ارومیه برگردانده‌شد. دریاچه ارومیه در سال ۱۳۵۲ در فهرست پارک‌های ملی ایران به ثبت رسید. پارک ملی دریاچه ارومیه، از زیستگاه‌های طبیعی جانوران در ایران می‌باشد. این پارک ملی با وسعت ۴۶۲۶۰۰ هکتار همچنین یکی از ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره در ایران است.

دریاچه ارومیه از اواسط دهه ۱۳۸۰ شروع به خشک شدن کرد و امروزه در خطر خشک شدن کامل قراردارد. بررسی تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۵ دریاچه ۸۸ درصد مساحت خود را از دست داده (گزارش‌های قبلی تنها به از دست رفتن ۲۵ تا ۵۰ درصد مساحت دریاچه اشاره کرده‌بودند). دلایل بسیاری برای خشک شدن دریاچه ذکر شده است از جمله خشکسالی٬ احداث بزرگراه بر روی دریاچه٬ و استفاده بی‌رویه از منابع آب حوزه آبریز دریاچه.

این زیست بوم بصورت بین‌المللی توسط یونسکو به عنوان منطقه تحت حفاظت به ثبت رسیده‌است. سازمان محیط زیست ایران اکثر نقاط این دریاچه را به عنوان پارک ملی شناسایی نموده‌است.
دریاچه ی ارومیه ، بزرگ‌ترین دریاچه ی داخلی ایران و دومین دریاچه ی آب‌شور دنیا است. این دریاچه، بزرگ‌ترین آبگیر دایمی آسیای غربی است که در شمال غرب فلات ایران قرار دارد.
 آب این دریاچه بسیار شور بوده و بیشتر از رودخانه‌های زرینه‌رود، سیمینه‌رود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می‌شود.

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان مي باشد.

نزدیک ترین جاذبه های گردشگری

پارک ملی و جزایر صخره ای مي باشد كه ميتوانيد از اين جاذبه ها بازديد كنيد.

دریاچه ارومیه دارای 102 جزیره کوچک و بزرگ است که از این میان چند جزیره از اهمیت بیشتری برخوردارند. در چند سال اخیر و با کاهش ارتفاع آب این دریاچه جزایر جدیدی نیز پدیدار شده اند که هنوز نامگذاری نشده اند و چندین جزیره نیز به خشکی متصل شده اند.

نام 102 جزیره :

آتش، آذر، آذین، آرام، اردشیر، آرزو، آرش، اسپیر، اسپیرک، اسپیرو، اشک، اشک‌سر، اشکو، امید، ایران‌نژاد، برد، بردک، بردین، برز، برزو، برزین، بستور، بن، بن‌اشک، بهرام، پناه، پنهان، پیشوا، تخت، تختان، تشبال، تک، تنجک، تنجه، توس، تیر، جودره، جوزار، جوین، چاک‌تپه، چشمه‌کنار، خرسک، دی، زاغ، زرتپه، زرکمان، زرکنک، زیرآبه، سامانی، سپید، سرخ، سروش، سریجه، سنگان، سنگو، سهران، سیاه‌تپه، سیاه‌سنگ، سیاوش، شاهی (اسلامی)، شاهین، شبدیز، شمشیران، شورتپه، شوش‌تپه، کاظم‌داشی، کاکایی بالا، کاکایی پایین، کاکایی میانه، کام، کامه، کاوه، کبودان، کرکس، کریوه، کفچه‌نوک، کَلسنگ، کمان، کنارک، کوچک‌تپه، گرده، گرز، گریوک، گلگون، گیو، ماغ، مرکید، مشکین، مهدیس، مهر، مهران، مهرداد، مهوار، میانه میدان، ناخدا، نادید، ناهید، ناوی، ناویان، نهان، نهفت

اين جاذبه داراي امكاناتي همچون دسترسي به وسايل نقليه و پوشش شبكه مي باشد.