برای دسترسی به دریاچه باید در پشت منطقۀ دیزین به آرامی ارتفاع گرفته و پس از چند زیگزاگ بزرگ، بعد از گذشت نیم ساعتی بر لب رودخانه خروشان موسوم به دریوک می رسید. این در حالی است که در مقابلتان و در سوی دیگر رود، دشت مرتفع سرسبزی دیده می شود. پس از عبور از آب به مرتع می رسید، در ادامه مسیر باید از مرتع بگذرید و در امتداد رودخانه در راهی مالرو و پاکوب به سمت شمال ادامه مسیر دهید . سپس به یک پیچ بزرگ می رسید و به دره اصلی دریوک گام می گذارید. در این دره نمای قلۀ سه چال با سینه کشهایش در شمال و گردنۀ زبیای شیورکش از نظرتان محو نمی شوند. شما اکنون در کف دره ای قرار دارید که زمستان هر سال شاهد ریزش بهمن های هولناکی است که از هر سو بر آن فرو می ریزد. از روی یکی از این بهمن ها که کاملا سفت شده بگذرید. اندک اندک ارتفاع گرفته به محل گوسفندسرای متروکه ای می رسید. چشمۀ آب گوارایی در این مکان قرار دارد. استراحت کوتاهی کنید، به راه بیافتید. مسیر را در کف دره در طی کنید. پس از حدود دو ساعت و نیم راهپیمایی از دیزین دقیقا به زیر یال گرده ای صخره ای میرسید که با تیغه های مهیبش در جنوب به خط الرأس کلون بسته می رسد. بعد از مدتی شما به زیر قلۀ دال کولی که در شمال با دیواره هایش خودنمایی می کند رسیده اید. باز هم جلوتر بروید. به تدریج از دره جدا می شوید و اقدام به صعود از تپه ماهورهایی کنید که در سمت جنوب قرار دارد. شیب مسیر بسیار تند است، بنابر این باید به آرامی و گام به گام بالا بروید. حال می توانید پس از یک ساعت صعود، دیواره های ستبر کلون بستک را به خوبی مشاهده کنید. از این نقطه به سمت ریشه یال صخره ای دوم کلون بستک که به طور مستقیم به قله می رسد حرکت کرده، با یک تراورس بزرگ یک ساعته و شیب نه چندان تند سنگلاخی خود را به آن برسانید. اندکی بالاتر از این محل، در ورای یک تپه ماهور بزرگ، در زیر پایتان دریاچۀ بزرگ آبی رنگ بسیار جالبی خودنمایی می کند. این دریاچه دریوک است. از سراشیبی کمی پایین بروید و به کنارۀ دریاچه می رسید.