روستای گرمارود

این روستا در دهستان معلم کلایه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۲۴ نفر (۳۵خانوار) بوده‌است. در حال حاضر بیش از سیصد و پنجاه خانوار در این روستا زندگی می كنند كه شكل زندگی بیشتر آنان به صورت ییلاق - قشلاقی است. به طوری كه مهمترین مركز تجمع گرمارودیها، شهرستان كرج است و عده ای نیز به شهرستان های قزوین، هشتگرد، آبیك، تهران و تنكابن كوچ كرده اند و این سنت قدیمی را همچنان حفظ می كنند.

بزرگان محل، بر این باورند كه از ایام گذشته نام روستا برگرفته از رود گرمارود (شاهرود) بوده است. عده ای نیز وجود آب های معدنی گرم و سرد دامنه كوه ها و پیوستن آن به رود گرمارود را علل نام روستا می دانند.

«گرمارود»، این خطه پایانی الموت اگر بخوبی به تصویر كشیده شود، عظمت و ثروت آن آشكارتر خواهدشد.

بافت قدیمی روستا، همچنان در پای صخره های تند و تیز قرار گرفته و ساكنان آن تقریباً از نسلهای گذشته اند، اما در دهه اخیر همچنان شاهد ساخت و سازهایی در حاشیه رودخانه و فضای سبز منطقه هستیم. زلزله اخیر در منطقه الموت موجب شد بیش از ۵۰ درصد از بافت قدیمی گرمارود، بازسازی و مقاوم سازی شود.

«گرآب» (گرآو)، آب معدنی معروف الموت است كه در چند كیلومتری محله گرمارود قرارگرفته و از شهرت خاصی نیز برخوردار است.

از دیدنی های گرمارود، آبشار آن است. ارتفاع آبشار را از سطح زمین حدود ۱۵۰ متر تخمین می زنند كه پرش آب آن در فصل بهار دیدنی است. بخشی از آبشار، «پله گونه» است كه خود آبشارهای دیگری را تشكیل می دهد. این آبشار بین دو دهنه از صخره های سخت قرارگرفته و از نقاط متعدد دیده می شود. این آبشار، محله گرمارود را به دو بخش، «این دست محله» و «آن دست محله» تقسیم كرده است.

ارتفاعات گرمارود: كوه «زردگله» یا (زرد قله) ▪ ارتفاعات «دربند» و «ویرانه» ▪ كوه «پیله سره» ▪ كوه «گچ لات» ▪ دوقلوهای كله قندی ▪ كوه سنگی (دیوار سنگی) ▪ ارتفاعات «نرم» قلعه های گرمارود: ▪ «قلعه نویذر» یا آشیانه عقاب ▪ قلعه «پس» ▪ تپه «گرد گول» رودهای گرمارود: ▪ «گرماب رود» یا «گرما رود» ▪ خرد رود(خردلو) ▪ «زرسك رود» ▪ «شور آب دره» معروف به دره «شلودره» همسایگان گرمارود: گرمارود، از شمال شرقی با «پیج بن» از شرق با «اواتر»، «نرم لات» و «دینه رود» از جنوب با «اوانك» از جنوب غربی با «ورك»، «ویكان» و «حسن آباد» و از غرب با «كلان» همسایه است.

با این كه گرمارود پل ارتباطی الموت و شمال كشور به شمار می رود، اما متأسفانه ساخت جاده آن به شمال كشور مشمول زمان شده است. بازسازی نكردن قلعه نویذر، بی توجهی به زیباسازی حاشیه های آبشارگرمارود، غفلت از بازسازی و مرمت زیارتگاه ها، بی اعتنایی به ثروت طبیعی «گچ» در منطقه گچ لات، نبودن تسهیلات بهداشتی و درمانی، مكان های ورزشی و كتابخانه ازجمله مواردی است كه یاری مسئولان استان و دولتمردان را می طلبد.