مشخصات ریگ میش مست
ریگ میش مست، از شمال به باتلاقهای رودخانه ورگی و کوه گوگرد، از جنوب به ارتفاعات نخجیر، از شرق به پلایای کویر مرکزی و اختصاصا شمال غربی ریگ جن و از شرق به باتلاقهای نمکی حد فاصل سیاه کوه (دشت سیاه کوه) محدود است.
ویژگیها ریگ میش مست
گیاهان مهم این منطقه عبارتند از: تاغ، سبط، انواع شورها، اشنان، قیچ، درمنه، گون، کاروانکش، خارشتر، اسپند، جارو، شیرخشت، بادام وحشی، اسکنبیل و ... در مقایسه با سیار ریگزارهای ایران منطقه دارای پوشش گیاهی بسیار ضعیف است.
حیوانات منطقه؛ پستانداران:
به ترتیب فراوانی عبارتند از خرگوش، روباه شنی، کاراکال، گربه شنی، گربه وحشی، یوزپلنگ آسیایی که نادرترین گونه و سمبل حیات وحش کشور می باشد.
پرندگان:
از پرندگان بومی منطقه می توان کبک، تیهو، باقرقره، هوبره، زاغ بور، چکاوک کاکلی، چکاوک خاکی، سارگپه، دلیجه، شاهین و شاه بوف را نام برد.
خزندگان:
افعی شاخدار، افعی جعفری ، شترمار، تیرمار، بزمجه، انواع آگاما و جکو
سیمای عمومی ریگ میش مست
ریگزار گستره ای مدور مانند به قطر 10 کیلومتر را داراست. ارتفاعات تل ماسه ها به ندرت از 30 متر تجاوز می کند و با حرکت به سمت شمال بر این ارتفاع افزوده می شود. جهت خط الراس ماسه ها شمالی جنوبی و تا حدودی متمایل به سمت شمال شرق است. وجود رطوبت نسبی بالا در این منطقه به دلیل وجود باتلاقهای نمکی دایمی در شمال و همچنین وجود ارتفاعات نخجیر در جنوب که تامین کننده ذرات تشکیل دهنده این ریگزار است از عمده دلایل تشکیل آن در این منطقه است. ارتفاع ریگزار در مناطق شمالی و مجاورت زمینهای پف کرده کویری در حدود 750 متر است که با حرکت به سمت جنوب این ارتفاع تا 850 در مجاورت دامنه های ارتفاعات نخجیر افزایش می یابد.
زمان مناسب بازدید ریگ میش مست
میش مست دارای زمستانهای معتدل و تابستانهای گرم است. درجه حرارت منطقه بین حداقل 5- درجه و حداکثر 50 درجه سانتیگراد در نوسان است. فصل بارندگی از آبان ماه تا اردیبهشت بوده و در دو ماه سال یعنی دی و بهمن ماه گاهی اوقات بارش بصورت برف است.
شرایط استفاده ریگ میش مست
ریگزار از نظر موقعیت جغرافیایی نزدیکترین ماسه زار به تهران را تشکیل داده است. دسترسی به این منطقه به دلیل وجود سرزمینهای مرطوب رسی در شمال، شرق و غرب با دشواری و در فصول مشخصی از سال مقدور است.