در اوایل بهاری دل انگیز، یزد را به سوی تفت و از آنجا با وسیله نقلیه به ده بالا در امتداد یال خفته شیرکوه و در جنوب آن ادامه می دهیم تا به مزرعه آقا محسن می رسیم. اینجا در مکان مناسبی اقامت کرده و صبح زود از ده خارج می‌شویم.

ابتدا مقداری در امتداد دره رودخانه و کمی از آن بالاتر به سمت غرب طی طریق کرده (1)، به تدریج به سوی شمال رو به دیواره های مرتفع شیرکوه ارتفاع می گیریم. این مسیر با طی تپه های بزرگی به پای دهلیزی با شیب بسیار تند می رسد. که پوشیده از برف است. ابتدا از چند صخره بالا رفته سپس با برفکوبی مسیر به صورت مستقیم به سوی شاخک شرقی قله صعود می کنیم (2). چندگاهی که فرصت می کنیم نگاهی به پشت سرمان می اندازیم. دیدار برج های صخره ای تزرجان در زیر گنبد نیلگون آسمان و هوای بهاری سراسر وجودمان را از شور و شعفی بی نظیر پر ساخته است. به انتهای شیب برفی رسیده از چند قطعه سنگلاخی بالا می رویم و بالاخره بر لبه شرقی شیرکوه قرار می گیریم. برف سفید و یک دستی سراسر جناح و پهن دشت شمالی قله را تا کیلومتر ها پوشانده است. از لبه خط الرأس با شیبی ملایم و برفکوبی آرام در حالی که باد سردی از روبه رو می وزد به قله مسطح شیرکوه می رسیم. منظره کویرهای خالی از برف اطراف و قلل تزرجان و برفخانه بسیار تماشایی است. پس از مدتی که نظاره گر صحنه ها بودیم برای فرود در امتداد یال شرقی از بالای دهلیز مسیر صعود گذشته به سوی دره آریز باز می‌گردیم. در طی مسیر از امتداد عرضی چندین دره فرعی عبور کرده تا اینکه بر بالای این دره قرار می گیریم. جانپناه که در حمایت نوار صخره‌ای آرمیده است از اینجا دیده می شود. از نوار صخره ای فرود آمده به جانپناه می رسیم. استراحتی کرده در حالی که غروب آفتاب نزدیک می شود مسیری با شیبی تند و سنگلاخی را در راهی پاکوب در برف به سوی ده شیخ علیشاه می پیماییم و سپس زمانی که در تاریکی همه دره را فرا میگیرد به مزرع آقا محسن باز می‌گردیم.