اگر فقط قصد اجرای صعود به قله مرتفع سن بران به ارتفاع 4150 متر به عنوان بلندترین قله اشترانکوه را داشته باشیم از نظر فنی و درگیری با صخره و یخچال نیاز به تجربه زیاد در زمینه کار فنی و صعود دیواره نداریم. لیکن زمانی که صعود به خط الرأس اشترانکوه به عنوان هدف اصلی برنامه مد نظر قرار می گیرد تسلط بر مهارت های کوهنوردی و آشنایی با فنون صخره نوردی یک ضرورت غیر قابل چشم پوشی است. بنابراین برای صعود به خط الرأس قلل اشترانکوه به خصصو ارتفاعاتی که از آنها نام برده شده است نیازمند به آمادگی بیشتر برای اجرای این برنامه هستیم و در این راه توجه به زمان و موفقیت در برنامه را بالا خواهد برد. بدین لحاظ خردادماه و تیرماه زمان های مناسبی برای این برنامه محسوب می شوند. ما نیز در میانه یکی از این ماه ها وارد منطقه درود گردیده و سپس به آبادی تیون می رسیم. از طریق مسیر پاکوب مشخص به سوی جنوب غرب از ده خارج می شویم (1). ازسربالایی تپه ماهورها و عرض چند جوی آب می گذاریم. در حالی که نمای خط الرأس اشترانکوه از دور دست ها پدیدار می گردد و ما رفته رفته به آن نزدیکتر می شویم، خود را به پناهگاه سنگی چشمه گل گل می رسانیم (2). استراحت کوتاهی کرده اینجا را به سمت لبه بلند خاکی که به صورت سدی در مقابل دو قله و چال کبود حائل است ترک می کنیم. از طریق راه مالرو در کمرکش کوه مقابل پناهگاه با کمی انحراف به سمت راست از شیب تندی به راه ادامه می دهیم. این شیب پس از مدتی به طور مستقیم به ابتدای دره عظیم و قوسی شکلچال کبود می رسد. اُبهت یخچال های اشترانکوه به راستی دیدنی است. خود را به جانپناه قرمز رنگ چال کبود در سطح مرتفع آن رسانده و شبی را درون آن به سر می ببریم. صبح زود از خواب برمی خیزیم و با جمع آوری وسایل سبکی که برای صعود مشکل خود آماده کرده ایم از سمت راست جانپناه به سوی تیغه های گل گل ارتفاع می گیریم. مسیر با عبور از لابه لای صخره ها و مقداری سنگ نوردی به سوی قله برج مانند گل گل توأم است. این مسیر را با احتیاط و دقت کامل پیموده و پس از مدتی به بالای قله 4199 متریگل گل با طی شیب تند آن می رسیم. مناظر اطراف به خصوص پریزکوه بزرگ و دریاچه زیبای گهر بسیار دیدنی هستند. از قله برروی خط الرأس جنوبی که با سنگ نوردی طبیعی توأم می باشد شاخک ها و برج های صخره ای را عبور کرده، از فراز یخچال چال کبود و یکی دو زبانه آن که تا روی خط الرأس بالا کشیده شده است می گذریم. پس از پشت سرگذاردن قلل گل گهر، کوله لایو از یک شیب تند سنگلاخی و گاهی صخره ای به سن بران که مرتفع ترین قله اشترانکوه است صعود می کنیم. قله صخره ای میرزایی هدف دوم ما در فاصله نزدیکی با سن بران قرار دارد که از روی قله به خوبی در جنوب دیده می شود. یخچال ها و برفچال ها از هر سو قله را در بر گرفته اند. هوا صاف و بدون ابر و کمی گرم شده است. در افق های جنوبی قلل قالی کوه و کزنستون دیده می شوند و در غرب قله های پریزکوه با سوزنی ها و برج هایشان تا جلگه خوزستان به پیش می روند. دریاچه گهر بزرگ در زیر پایمان و در زیر آسمان فیروزه ای جلوه ای خاص دارد. از تماشای این همه مناظر سیر نمی شویم. اما فرصت زیادی نداریم بعد از ظهر شده و به غروب آفتاب جز اندکی نمانده است. با احتیاط و اندکی سنگ نوردی از سراشیبی جنوبی سن بران پایین آمده از یک قله فرعی کوچک عبور کرده و در محلی تقریباً مناسب برای اتراق مستقر می شویم. شبی سرد را پشت سر گذاشتیم. با تابش اولین شعاع های خورشید به سمت جنوب حرکت می کنیم. باد سردی می وزد که حرکت را مشکل می سازد. پس از چند نوبت درگیری با صخره ها به قله نوک تیز میرزایی صعود ی کنیم. فرصت زیادی برای رفت و بازگشت به محل کمپ در زیر قله سن بران نداریم. بنابراین با دقت و سرعت لازم برروی خط الرأس با عبور از چند قله فرعی به ارتفاع 3650 تا 3700 متر با طی مسیری توأم با سنگ نوردی به قله فیالسون بر بالای دره بزرگ یخچالی آن دست می یابیم. ادامه خط الرأس اشترانکوه را در سمت جنوب پیش رو داریم. یال های شرقی پس از رسیدن به لبه خط الرأس ارتفاع می گیرند و تشکیل قلل برج مانندی را داده و سپس توسط دیواره های مرتفعی به صورت بریده تا عمق دره گهر به پایین کشیده میشوند. خشونت طبیعت اشترانکوه پس از دست و پنجه نرم کردن با صخره های خط الرأس به خوبی برما آشکار شده است. از مسیر صعود شده با دقت و احتیاط هر چه تمامتر به سمت شمال باز میگردیم و پس از رسیدن به محل کمپ با صعود برروی یال شرقی سن بران از امتداد آن به سوی جانپناه چال کبود می رویم و با عبور از مسیرهای صخره ای به یخچال باز می گردیم.