مدرسه شاهرخیه

مدرسه شاهرخیه، تنها یکی از چندین جاذبه تاریخی و ارزشمند استان سمنان است که به گفته معماران بسطام تا حدود 55 سال پیش، دایر و مرکز تحصیل علوم قدیمه بوده و اکنون نیز به عنوان مدرسه علمیه باقرالعلوم مورد استفاده قرار می گیرد.

قدمت این جاذبه به دوران تیموریان بر می گردد و بر اساس شواهد موجود، شاهرخ در سال 813، در هرات مدرسه شاهرخیه را بنا کرد و دانشمندانی چون محیی‌الدین غزالی توسی و یوسف اوبهی و ناصرالدین لطف‌الله در آن به تدریس مشغول شدند.

بنای این مدرسه کهن، هم از داخل مجموعه بایزید راه دارد و هم از کوچه پشت آن اما درب مجموعه بایزید بسته است و اگر بخواهید از آن دیدن کنید باید از درب کوچه پشتی داخل شوید.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان سمنان، فصل بهار زمان مناسبی برای سفر به این منطقه و بازدید از جاذبه های آن است.

این مسجد در تاریخ 3 خرداد سال 1386 با شماره 19172 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

طبقه اول یا همان همکف این مدرسه، دارای اتاق‌هایی است و ایوان‌های جلوی حجره ها به یکدیگر راه ندارند. همچنین، در سه گوشه از چهار گوشه مدرسه، سه پلکان قرار دارد که برای رفتن به طبقه دوم تعبیه شدند و تماماً از آجر ساخته شده و هیچ گونه تزیینات گچ‌بری یا آجرکاری در آن به کار نرفته است.

در این مدرسه برای پوشاندن سقف ایوان‌های جلوی حجره‌ها از دو نوع طاق استفاده شده که نوع نخست آن، طاق‌های جناغی است که در ایوان‌های جلوی حجره‌های طبقه دوم دیده می شود و نوع دیگر آن، طاق‌‎های کلیل آذری است که در ایوان‌های جلوی اتاق‌های طبقه اول یا همکف مورد استفاده قرار گرفته است.