منطقه حفاظت شده بزمان ایرانشهر

منطقه حفاظت شده بزمان ایرانشهر، جاذبه ای طبیعی، منحصر به فرد و ارزشمند از نظر پوشش گیاهی و جانوری است که در شمال غرب ایرانشهر و شرق حوزه جازموریان خودنمایی می کند.

با توجه به وضعیت آب و هوایی سیستان و بلوچستان، فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل پاییز زمان مناسب تری برای بازدید از جاذبه های این استان هستند.

بد نیست بدانید که نوعى خرس سياه آسيايى که کوچکتر از خرس قهوه‌اى است در این منطقه از سيستان و بلوچستان زندگى مى‌کند.

پرنده ای زيباي و خاص به نام مينا با رنگ‌هاى متنوعی چون سبز، آبى و سبزقبا در بلوچستان به فراوانی وجود دارد که اين پرنده به اندازه سار معمولى است و به سهولت اهلى مى‌شود و بعضى از کلمات را مانند طوطى ادا مى‌کند.

از ویژگی های خاص و منحصر به فرد این منطقه می توان به پوشش گیاهی و جانوری خاص آن اشاره کرد.

جوامع گياهى مشرف بر دامنه‌ها شامل خرزهره، داز، قيچ، درمنه و انواع گَوَن می شود. همچنین، تعداد زیادی حيوانات وحشى در اين منطقه زندگى مى‌کنند که شامل کبک، کبک چيل، تيهو، دراج، خرگوش، کل، بز، ميش و قوچ می شود.

دهانه غارهايى که به احتمال زياد مى‌توان وجود خرس را در آن ها حدس زد اکثراً حدود ۷۰ سانتى‌متر است که خود خرس سياه نيز به زحمت مى‌تواند داخل آن شود، ‌ به همين دليل دسترسى انسان به حيوان و عبور آن از اين گونه غارها، کار ساده‌اى نيست. کوه‌هاى سياه بزمان، بيرک‌، تفتان، سراوان، اطراف خاش، کارواندر، اسفندک و تپه‌ماهورهاى اطراف رود ماشکيل از جمله زيستگاه‌هاى اصلى اين گونه خرس به شمار مى‌آيد.

پوشش گياهى اين مناطق زيستگاه مناسبى را براى گونهٔ در معرض انقراض و با ارزش خرس سياه در اين ارتفاعات فراهم آورده است. پوشش گياهى غالب زيستگاه‌هاى خرس در اين منطقه شامل : ارجن، کهور، کنار، داز، خرما، زرشک، زارچ، زالزالک، گز، توسکا، زيتون وحشى، انواع گون و درمنه، اورس، بيد، تنگرس و نسترن وحشى است که ميوهٔ بيشتر اين درختان، غذاى عمده خرس‌هاى سياه را تشکيل مى‌دهد. خرس‌ها به خرما و داز علاقه‌اى وافر دارند.