منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ ایلام

منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ در استان ایلام بین N3330 الی N3350 عرض شمالی و E4615 الی E4640 طول شرقی واقع شده است. مساحت آن ۲۹۱۴۶ هکتار می باشد.

بهترین زمان برای بازدید از این جاذبه فصل بهار است.

مواردی همچون کفش مناسب طبیعت گردی، یک دست لباس اضافه، عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب، کلاه و پاوربانک به همراه داشته باشید.

 منطقه مانشت و قلارنگ از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۵ به مدت ۱۳ سال بعنوان منطقه شکار و تیر اندازی ممنوع تحت حفاظت و کنترل بوده است و سپس طی مصوبه شماره ۱۵۴ شورای عالی محیط زیست مورخ ۱۳۷۵/۱۱/۲۷ با وسعت ۲۹,۱۴۶ هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.

منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ منطقه‌ای کوهستانی از سلسه جبال زاگرس است که سیمای آن از ارتفاعات خیلی مرتفع و تپه‌‌ ماهورهای ناهمگن و دره‌های عمیق تشکیل شده است. حدود ۷۰ درصد منطقه را تیپ اراضی کوهستانی، ۱۹درصد را تیپ تپه‌ای و ۱۱ درصد را تیپ اراضی جلگه‌ای مرتفع تشکیل میدهد. بطور کلی منطقه به هفت واحد هیدرولوژیکی تفکیک شده است.

دو ورودي اصلي در جنوب و غرب منطقه حفاظت‌شده مانشت و قلارنگ كه هر دو راه‌هاي اصلي دسترسی به منطقه را تشكيل مي‌دهند عبارتند از جاده اصلي ايلام- سرابله كه از قسمت مركز منطقه و جاده ايلام - ايوان كه از قسمت غربي منطقه عبور مي‌کند. در واقع اين راه‌ها، اصلي‌ترين ورودي‌هاي منطقه را تشكيل مي‌دهند.

راه‌هاي فرعي ديگري نيز در منطقه حفاظت شده وجود دارند كه مهمترين آنها عبارتند از جاده تنگ ارغوان- زردآلو آباد، جاده قديم ايلام – سرابله. ساير راه‌هاي فرعي منتهي به پارك، خاكي بوده و در اكثر قسمت‌هاي منطقه وجود دارند. روستاي كارزان در شمال منطقه، روستاي ميش‌خاص در شرق منطقه و روستاي سراب ايوان در غرب از طریق راه فرعي مي‌توانند به منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ دسترسي داشته باشند.

در داخل منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ هیچگونه آبادی وجود ندارد، اما با توجه به اینکه منطقه مذکور در بین سه شهرستان ایلام، شیروان چرداول و ایوان محصور شده است، در محیط پیرامونی آن روستاهای زیادی استقرار یافته‌اند که فعالیت‌های معیشتی این روستاها عموما کشاورزی و دامداری است. شهر ایلام در جنوب و شهر چوار در جنوب غرب منطقه از جمله نقاط شهری هستند که در حاشیه منطقه قرار دارند.

روستاهای سراب ایوان، گلزار، کله‌جوب در غرب، سراب کارزان، چشمه پهن، قنات آباد، چشمه رشید، چشمه خزانه، جوب دراز میرزابیگی در شمال منطقه، روستای حسن گاوداری در شمال شرق، روستای حیدرآباد، زردآلوآباد، داروند و طولاب در شرق منطقه واقع شده‌اند. این روستاها از جمله مهمترین آبادی‌های پیرامون منطقه هستند که اقتصاد آنها بر پایه کشاورزی و دامداری سنتی استوار است.

در داخل منطقه حفاظت شده بخصوص در نواحی مانند چپه سورگه، دوقوله و میان تنگ عشایر متحرک وجود دارند که هرساله به منظور چرای دام، به این مناطق کوچ ییلاق می کنند و به فعالیت‌های کشاورزی، باغداری، زنبورداری و دامداری مشغولند. آنها بیشتر در قسمت‌های دشتی و بعضا در نقاط کوهستانی و جنگلی برای چرای دام مستقر هستند.

لازم به ذکر است که شهر ایلام در حاشیه جنوبی منطقه واقع شده و اثرات زیادی بر محدوده حفاظت شده می گذارد. اهالی این شهر عموما از دره ارغوان، تنگ دالاب، میان تنگ و ارتفاعات منطقه برای استفاده تفرجگاهی و کوهنوردی بهره‌برداری می کنند. علاوه بر آن منطقه تحت تاثیر دخالت‌ها و بهره‌برداری های حداقل ۴۰ روستای واقع در حاشیه آن است که تعدادی از آنها که خیلی با منطقه فاصله ندارند بدلیل دسترسی آسان و سریع موجبات تخریب و انهدام پوشش گیاهی منطقه را فراهم می کنند. سایر روستاها که فاصله بیشتری با منطقه دارند صرفا برای چرای دام از منطقه استفاده می کنند و کمتر در تخریب منطقه نقش دارند.