منطقه شكار ممنوع درح سربیشه

منطقه شکار ممنوع درح، از جاذبه های طبیعی بکر و تماشایی استان خراسان جنوبی است و دُرُح از دهستان هاى سربیشه و در عین حال مرکز این دهستان است.

در منطقه شكار ممنوع درح سربیشه که از نظر اقليمي در ناحيه خشک و نيمه خشک قرار دارد، دشتي با رودخانه هاي فصلي و آبادي هايي به صورت پراکنده به چشم می خورد. رودخانه هاي شور این منطقه به صورت فصلی در مرکز دشت جريان دارند.

این منطقه در حدود 77268 هکتار مساحت دارد و به مدت 5 سال تحت حفاظت قرار گرفته است.

این منطقه بکر و دیدنی، زیستگاه مناسبی برای انواع مختلفی از گیاهان و جانوران است. پوشش غالب گياهى در منطقه شكار ممنوع درح سربیشه، شامل قيچ، گز، تاغ، اسكنبيل، تيغ (هزار خار)، علف مار، چرخه، طارم، پرند، گون، لاکتوکا، خار شتر، سئودا، سالسولا، اشنان، تاغ، چوبک، افدرا، گرگ تيغ، بو مادران، بادامشک،درمنه و هالوکنموم می شود.

از جانوران این منطقه می توان به آهو که شاخص ترین نمونه آن هاست و همچنین، پستاندارانی چون گرگ، شغال، روباه شني، قوچ وحشي، جبير، خرگوش، خارپشت ايراني، موش، خفاش بال سفيد، كفتار و تشي نام برد.

در این جاذبه طبیعی پرندگان متنوعی زیست می کنند که نمونه هایی از آن ها شامل پرندگان شكاري، عقاب طلايي، جغد كوچک، هوبره، سهره معمولي، دم جنبانک، قمري معمولي، شاه بوف، چكاوک كاكلي، چكاوک سردم سياه، كبک، تيهو، كركس، كوكر شكم سياه، سارگپه پا بلند، قرقي، شاهين، زاغ بور، گنجشك خاكي، سبز قبا و... می شود. همچنین، گونه هایی از خزندگان چون بزمچه بياباني، انواع مارمولك(سوسمار دونده ايراني، سوسمار دم دراز ايراني، انواع آگاما آگاماي سرزرد، آگاماي صخره اي سياه، آگاماي دم تيغي ايراني و انواع مارها (مارپلنگي، مار شتري، مارجعفري، تيرماربياباني، مار كبري، مارزنگي، مار قيطاني، مار دشتي، مار خالدار) در این منطقه یافت می شود.

از آن جایی که روستای درح بر سر یک دوراهى واقع شده، این احتمال وجود دارد که نام آن دُورَه یا به‏ اختصار دُرَه بوده باشه که به تدریج و یا برحسب اشتباه «دُرُح» نامیده می شود.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان خراسان جنوبی، فصل بهار و پاییز می تواند زمان مناسب تری برای بازدید از این جاذبه باشد.

متاسفانه قطع درختان گز و تاغ اين منطقه باعث شده که كوهستان ها و دشت‏ ها در معرض فرسايش شديد قرار بگیرند.

فراوان ترين عنصر گياهي این منطقه درمنه دشتي است که به صورت پوشش غالب درآمده و همچنین، به دلیل خشكسالي هاي چند سال اخیر، درصد پوشش گياهي این جاذبه به طور متوسط بين 2 تا 5 درصد تخمين زده می شود.