چشمه گل فشان پیرگل خاش

گل افشان ها پدیده جالب و مهیجی هستند که با جزر و مد دریا از دل زمین گل به بیرون پرتاب می کنند. پیرگل نام گل افشان مشهور خاش است که خاک حاشیه اش، ترک برداشته و خشک و نیمه خشک، تکه تکه شده، با رنگی شبیه خاک کائولین (خاک زرد) جلایی زیبا به فضای بین کوه های سپیدپوش تفتان داده است.

درحال حاضر برخی از گل فشان های ایران خاموش و یا غیرفعال هستند و برخی دیگر فعال بوده و دارای فعالیت متناوبی هستند. در فصول بارندگی، فعالیت آن ها بیشتر می شود، اما گل آن ها رقیق تر و سیال تر بوده و به صورت سرریز جاری می شود. در فصول خشک تر فعالیت آن ها کمتر است و در عوض گل غلیظ تر و به حالت انفجاری تر بیرون می ریزد.

از ویژگی های این جاذبه تماشایی، می توان به منحصر به فرد بودن آن در دنیا اشاره کرد که باعث جلب توجه و جذب بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی می شود.

گستره ای 3 هکتاری پوشیده در لفافه گل های رس و مارن، بدون هیچ گیاه و سبزی در اطراف، منحصر و تک افتاده در نزدیکی ساحل دریای آزاد، منظره ای زیبا از عارضه جغرافیایی به نمایش گذاشته که تعداد سوراخ های استخراج گل در پیرگل به 15 عدد می رسد و بلندترین آن بیش از بقیه گل تراوش می کند.

گل های ساحلی که با بالا و پایین رفتن آفتاب از دهانه های پیرگل بیرون می زند.

با توجه به وضعیت آب و هوایی سیستان و بلوچستان، فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل پاییز زمان مناسب تری برای بازدید از جاذبه های این استان هستند.

گل فشان ها پدیده ای طبیعی و همانند آتشفشان هستند که به صورت تپه ای مخروطی بوده و به جای گدازه، از دهانه آن گاز همراه با گل خارج می شود. این عارضه عمدتا در دشت ها و جلگه های مشرف بر دریا دیده می شود و اغلب آن ها در فاصله کمی از دریا (حداکثر 15تا 20 کیلومتر) استقرار یافتند. این پدیده ها به صورت تپه های مخروطی قرینه وگاه بی قرینه هستند که حداکثر ارتفاع آن ها به 30 تا 50 متر می رسد. مخروط های مذکور گاه به صورت انفرادی و در برخی مناطق با یک یا چند مخروط کوچکتر و فرعی همراه هستند.