ییلاق های آق اولر تالش

ییلاق های آق اولر در حوالی ۳۵ کیلومتری غرب تالش واقع شده و یکی از ییلاق های زیبا و دیدنی استان گیلان است که از سوی کوه های سر بفلک کشیده محصور شده است

پوشش گياهي متنوع،طبيعت بكر از زيبايي هاي اين جاذبه مي باشد.

بهترین زمان برای بازدید از این جاذبه فصل بهار است.

مواردی همچون کفش مناسب طبیعت گردی، یک دست لباس اضافه، عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب، کلاه و پاوربانک به همراه داشته باشید.

اگر شما تمایل داشته باشید که به آق اولر سفر کنید پس از طی کردن خیابانهای تالش در منتهی الی شمال شهر و عبور از روی پلی که بر روی رودخانه گرگان رود احداث شده ، بعد از گردش به سمت چپ و در جهت غرب و پس از عبور از روستا های هره دشت ، نال بند ، بالده کری ، ماشین خانه ، کیش دبی ، تنگاب ، نولبلاغ ، کبلامک ، شیله وشت ، سینه هونی ، کله ور ، مریان به روستای آق اولر می رسید .

این مسیر تماماٌ آسفالته و مانند تمام جاده های کوهستانی پر پیچ و خم و سر بالایی است که گاه این سر بالایی ها به سراشیبی نسبتاٌ تندی تبدیل می شود و در مسیر راه عموماٌ کرکان رود در سمت چپ جاده قرار دارد و با عبور خود که در بستر دره های پر پیچ و خم کوههای تالش است به زیبایی و لطافت ذاتی طبیعت شمال جلوه ای بدیع داده و با سرو صدا و کف آلود به سمت دریای کاسپین ( خزر ) در حرکت است .

مریان در کنار آق اولر همان منطقه ای است که سالیانی پیش باستانشناسان و کاوشگران با کند وکاو در گورستان باستانی این منطقه ، آثار باستانی 3500 ساله را کشف کردند و مدنیت این منطقه را باستانی اعلام کردند و این چنین شد که اهمیت این منطقه نه دوچندان بلکه صدچندان شد.

گورهای آرامستان تاریخی مریان و آق اول سه طبقه بوده و به صورت دخمه ای و سنگچین ساخته شده است. پژوهشگران با به دست آوردن اشیا در این منطقه به این نتیجه رسیده اند که ساکنان دوردست آق اولر و مناطق اطراف آن به زندگی پس از مرگ باور داشته اند. این گورستان ها که بخش اعظمی از خاک این دو روستا را در بر دارد ، حکایت دیرینه و ناگفته های بسیار در سینه دارد.

مریان و آق اولر در گذر زمان مردمان بسیار به خود دیده که هر کدام نقشی از خود بر جای گذاشته اند؛ نقشی برای ماندگاری و ثبت خویش در تاریخ. یکی از این نقش ها ، کاخ های ییلاقی سردار امجد است. خان نشین محل استقرار خان و خاندان و نزدیکان ، قراول خانه محل استقرار نظامیان و اصطبل کاخ بخش های مختلف این مجموعه را تشکیل داده اند؛ مجموعه ای که در یک مقطع زمانی مرکز قدرت و امارت در منطقه بوده است.

متاسفانه اصطبل این مجموعه در دوران مشروطه به آتش کشیده شده است. کاخ های ییلاقی سردار امجد در دو ساختمان جداگانه بنا شده و خان نشین آن نیز به صورت دو طبقه است. هنوز یکی از بناهای آن مخروبه مانده ، اما بخش دیگری از این بنا تا حدودی تعمیر و مرمت شده است. هم اینک از این کاخ به عنوان پایگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استفاده می شود اما علاوه بر گورستان و کاخ می توانید در روستای آق اولر از حسینیه و مسجد شیرخان و قبر پیرعلی که مردم آن را شفادهنده می دانند ، بازدید کنید. به غیر از این آثار ، مراسم زیبایی در زمان های خاصی برگزار می شود.

سنت هایی که قرن ها در سینه ها ضبط و به دل و جان نوادگان و نسل های بعدی منتقل شده اند. از میان همه آنها می توان به برگزاری مراسمی همچون روز سلطان ، دروزه ، 45 نوروز ، پنجک ، مراسم بندآوردن باران و کوبیدن بر ظرف مسی برای جلوگیری از ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی اشاره کرد که از مراسم خاص و سنن دیرین این روستاست و همین طور یوله چله ، قصه چله و سیومو نیز از مراسم شب یلدا است.

البته ورزش های محلی چون اسب سواری ، کشتی مردان «قائیش گوتورمک» یا «قائیش چکدی» ، بورک قاچدی ، خاله خاله و چیلینگ که بسیار مهیج هستند ، به صورت سنتی برگزار می شوند و دیدن آنها برای هر گردشگری خاطره ای فراموش نشدنی است. شما در روستای مریان شاهد بزرگ ترین گورستان پیش از تاریخ به مساحت 400 هکتار خواهید بود. این آرامستان همچون نمونه قبلی ، سه طبقه و سنگچین شده است.

معماری و ساخت خانه های این روستا کمی متفاوت با دیگر مناطق تالش است. دلیل آن هم قرار گرفتن روستا در ناحیه ای کوهستانی است. سقف چوبی خانه ها ، لته کوبی است همچنین برای جلوگیری از نفوذ سرما ، درهای ورودی و پنجره ها ، تا اندازه ای کوچک انتخاب شده اند. هر چند پیشترها برای ساخت خانه ها از مصالح بومی یعنی سنگ ، ملات کاهگل و چوب استفاده می کردند اما به گفته یکی از اهالی ، پس از وقوع زلزله در سال 1369 اکنون بیشتر خانه ها با استفاده از مصالح جدید مثل سیمان ، آجر و تیرآهن ساخته می شوند.

یک حمام قدیمی هم از دوره های گذشته در مریان باقی مانده که دیدن آن خالی از لطف نخواهد بود. برای تاریخ این بنا دو احتمال وجود دارد؛ برخی آن را به اواخر دوره صفویه نسبت داده اند و دسته ای دیگر حمام را متعلق به دوران قاجار می دانند. از خشت ، ملات ، گچ و سنگ به عنوان مصالح در ساخت این بنا استفاده شده است. متاسفانه ردی از پنجه اغیار بر پیکره حمام دیده می شود چرا که در بعضی قسمت های حمام ، آثاری از کاشی های تزیینی و نقاشی دیواری به جا مانده بود که تقریبا تمام آنها به سرقت رفته است.