مشخصات گردشگاه بش قارداش
اگر در سفر به خراسان شمالی به دنبال محلی زیبا و خوش آب و هوا برای استراحت بزرگسالان و تفریح کودکان هستید، گردشگاه بش قاردداش را به شما پیشنهاد میکنیم. این جاذبه در ابتدای جاده بجنورد به اسفراین قرار دارد.
تاریخچه گردشگاه بش قارداش
پیش از اسلام، در زمان اشکانیان و ساسانیان، در این محل عبادتگاه پیشوایان دین زرتشتی قرار داشته است. به سبب اقامت دائمی مُغان (بزرگان دین زرتشتی)، به «چهار مغان» شهرت یافت. طبق مدارک موجود آب چشمه به چهرمغان یا چرمغان موسوم بوده که هماکنون نیز به این نام معروف است. نام «بش قارداش» بر اساس داستان تاریخی است که در بین مردم شهر رواج دارد.
طبق این افسانه، در روزگاران قدیم پنج برادر در شهر بجنورد زندگی میکردند که به دلیل مخالفت با ظلم و ستم حکمران، تحت تعقیب مأموران قرار میگیرند. آنها میگریزند و مأموران نیز آنها را تا این مکان تعقیب میکنند. پنج برادر از خدا طلب کمک میکنند و در این هنگام پنج سوراخ در کوه ایجاد میشود که برادران به آنها پناه میبرند و از سوراخها آب گوارایی جاری میشود که تا سالها قبل و پیش از خشکسالیهای شدید، تمام این پنج چشمه آب داشتند.
ویژگیها گردشگاه بش قارداش
مکان تفریحی بش قارداش دارای ساختمان بقعهای است که براساس نظر محققان، فرم معماری آن در هیچ یک از آثار معماری ایران مشاهده نشده و صرفا به دست هنرمندان بجنوردی ساخته شده است.
سیمای عمومی گردشگاه بش قارداش
در این مکان درختانی متنع و انبوهی از جمله سرو خمره ای، زیتون تلخ، چنار، زبان گنجشک، اقاقیا، کاتالپا ،زالزالک وحشی، ارغوان، افرا، عرعر، سروشیراز، کاج، توت و زرشک قرار دارد. همچنین، در قسمتی از گردشگاه نیز شاهد استخری بزرگ خواهید بود و روبروی استخر اصلی بش قارداش دروازهای به قدمت 200 سال وجود دارد که تاکنون پابرجاست.
زمان مناسب بازدید گردشگاه بش قارداش
باتوجه به وضعیت آب هوایی استان خراسان شمالی بهار و تابستان بهترین زمان برای بازدید از این جاذبه است.
امکانات ویژه گردشگاه بش قارداش
این جاذبه دارای امکاناتی همچون پارکینگ، استخر، کارت خوان، نمازخانه و آب آشامیدنی است.
نکات مثبت گردشگاه بش قارداش
آب چشمه بش قارداش از معروفترین آبهای معدنی شرق کشور به شمار میرود.آب این چشمه در آبشناسی پزشکی جهت درمان بیماریهای تغذیهای، اشکالات کبدی، صفرایی و ناراحتیهای دستگاه ادراری اهمیت خاصی دارد. این اثر در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۵۷۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.