مشخصات روستای ماجولان خلخال
روستای ماجلان از توابع بخش شاهرود شهرستان خلخال، در منطقه کوهستانی استقرار یافته و ارتفاع آن از سطح دریا 1750 متر است.
مردم روستای ماجلان به زبان ترکی سخن میگویند.
دین رسمی آنها اسلام و پیرو مذهب شیعه هستند. براساس سرشماری سال 85، روستای ماجلان 74 خانوار و258نفر جمعیت دارد.
تاریخچه روستای ماجولان خلخال
ویژگیها روستای ماجولان خلخال
سیمای عمومی روستای ماجولان خلخال
روستای ماجلان با شیبی ملایم بر دامنه کوه استقرار یافته است. از دو طرف کوه مزبور، آب چشمههایی که به «چشمههای نه گانه» معروف است، همانند رودخانهای به سمت پایین جاری میشوند و در پایین دست روستا آب قابل ملاحظهای را پدید میآورند.
فضای عمومی روستا از درختزارهای وسیع و باغهای متعدد پوشیده است. معابر روستا از کوچههای پیچدرپیچی تشکیل شده است که مسیر تمامی آنها به میدانگاه اصلی روستا ختم میشود. مرکز روستا همان میدانگاه اصلی روستا است. در اثر زلزله سال 1369 بخش عظیمی از این روستا تخریب شد.
ساختار کلی خانهها و فضاهای عمومی روستا از نوع معیشت روستاییان متأثر است. فضاهای خانههای روستاییان را انبار، محل نگهداری علوفه و کاه، حیاط، مطبخ و تنور، محل خواب و استراحت و اتاق نشیمن تشکیل میدهد. خانهها معمولاً حصار ندارند و مستقیم با کوچهها و معابر باریک روستا ارتباط دارند.
زمان مناسب بازدید روستای ماجولان خلخال
بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان مي باشد.
پیشنهاد ویژه روستای ماجولان خلخال
این روستا با برخورداری از موقعیت مناسب جغرافیایی، چشمههای فراوان و باغهای انبوه، چشمانداز متنوعی از قابلیتهای طبیعی گردشگری را به نمایش میگذارد. مهمترین جاذبه های طبیعی روستا عبارتند از: غار یخی جلال آباد واقع در 5 کیلومتری شرق روستا و کوه شاه معلم که با چشماندازهای بسیار زیبا مي باشد كه ميتوانيد از اين جاذبه بازديد كنيد.
امکانات ویژه روستای ماجولان خلخال
اين جاذبه داراي امكاناتي همچون؛سرويس بهداشتي و بوفه مي باشد.
سایر اطلاعات روستای ماجولان خلخال
اقتصاد این روستا بر فعالیتهای زراعی، باغداری، دامداری و صنایع دستی استوار است. تولیدات زراعی، باغی و دامی روستای ماجلان گندم، جو، گردو، سیب، زردآلو و انواع فرآوردههای لبنی میباشد.
پوشاک زنان روستا معمولاً محلی است و پیراهن گلدار بلندی بر تن میکنند و دامن چینداری به نام «تومان» شلیته میپوشند و با «یایلیق» (روسری) یا کلاغی سر خود را میپوشانند. پیرمردان روستا کلاهی شبیه به کلاه تالشی بر سر دارند. جوانان روستا عموماً از پوشاک شهری استفاده میکنند.