طاق شیرین و فرهاد

قدمت این بنا به دوره ساسانیان برمی‌گردد. این سازه قبلا در زیر خاک مدفون بوده و در سال ۱۳۷۹ آن را از زیر خاک بیرون آوردند.

فضای داخلی طاق، ساده و بدون تزئین است. گویا فرهاد بیشتر به راحتی شیرین برای استراحت فکر می‌کرده است و بی‌خیال زیباسازی طاق شده است! (البته ما این‌ها را به خاطر افسانه‌ها نوشتیم.) در حال حاضر، کف کنونی بنا شامل شن و خاک به صورت فشرده و کوبیده شده‌است و در قسمت نعل درگاهی، سنگ‌های تخت لاشه‌ای از جنس صخره‌های بالادست بنا قرار دارند. پشت‌بام طاق به جای آنکه هلالی باشد، حالت مسطح و یکنواخت دارد و همین باعث شده تا ظاهری منحصربه‌فرد داشته باشد.

در هر چهار فصل سال می‌توانید این بنای باستانی را ببینید و روایت‌های عاشقانه‌ای که درباره شیرین و فرهاد وجود داشته است را در ذهنتان مرور کنید؛ اما بهترین زمان سفر به ایلام فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل فصل پاییز است.

برای رفتن به طاق شیرین و فرهاد، کفش پیاده‌روی بپوشید و کلاه آفتاب‌گیر، ضدآفتاب، آب آشامیدنی و خوراکی مختصر همراه داشته باشید.

طاق شیرین و فرهاد جاذبه‌ای ارزشمند و چندین و چند ساله در در استان ایلام است. طاق شامل یک اتاقک نیمه‌زیرزمینی که طول آن ۳ متر و ۲۰ سانتی‌متر و عرض‌اش دو متر و ۹۰ سانتی‌متر و ارتفاعش ۲ متر و ۲۰ سانتی‌متر است.

این بنا با مصالحی مثل سنگ‌های حجیم تراش‌خورده ساخته شده است که ملات ندارند و به صورت رج رج روی هم قرار گرفته‌اند. همچنین، نام طاق شیرین و فرهاد در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شماره ۷۹۶۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.